به گزارش راه شلمچه در شهر مقدس قم، حجت الاسلام والمسلمین امیری سوادکوهی از محققان و نویسندگان شیعه که آثار تألیفی و مقالات علمی متعددی از وی برجای مانده و موسوعهٔ ۱۱۰ جلدی فقهای شیعه را در دست تدوین دارد، در یادداشتی رمضانی، به دیدار خود با یکی از مراجع جلیل القدر شیعه، حضرت آیت الله العظمی کریمی جهرمی مدظله‌العالی اشاره نموده و سجایای علمی و اخلاقی وی را برشمرد.
سوادکوهی خصوصیات اخلاقی این مرجع تقلید شیعی را یادآور سیره ی عملی عارف واصل، مرحوم آیت الله العظمی کوهستانی دانست که در عصر حاضر برای ایتام آل محمد علیهم السلام غنیمت و مایه دلگرمی و امید است. بخشی از متن این یادداشت بدین شرح می باشد:
... از توفیقاتی که در ماه مبارک رمضان امسال شامل حال شد، شرکت در جلسات علمی و نورانی مرجع عالیقدر، حضرت آیت الله العظمی کریمی جهرمی مدظله‌العالی بود که در عصر غيبت موعود امم، امام زمان ارواحنافداه در کنار سایر علمای عامل، بعنوان پناهگاهی امن برای ایتام آل محمد علیهم السلام رخ عیان نموده و در آسمان تشیع، به آرامش و وقار می درخشند.
حیات طیبه ی آن فقیه عالیقدر از نگاه حقیر، یادآور عرفان عترت کوهستانی و تبلور فقاهت گلپایگانی است.
در نظر اول آنچه در ملاقات با ایشان مرا به خود جلب کرد، زهد، تقوا و تواضع حیرت انگیز معظم له بود که ناخودآگاه مرا به وادی عرفان اهل بیتی فقیه کوهستان کشانید و یاد آیت الله العظمی کوهستانی اعلی الله مقامه الشریف و فقاهت و تتبع علمی پیشوای دینی عصر، مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی قدس سره را برایم تداعی کرد.
سالها غصه دار این مهم بودیم که با فقدان بزرگان مذهب و مراجع ولائی و خدوم چه باید کرد و ایتام آل محمد علیهم السلام را به کدامین کهفِ علمیت و نورانیت می توان سوق داد... که با ملاقات با آفتاب فقاهتی دیگر، آرامشی بر قلبمان حکمفرما شد و مرجعی جامع و ملجائی خیرخواه را یافتم که وقتی کلام امام معصوم علیه السلام را در بیاناتش تشریح می نمود، گویا کلمات نورانی شان را طنین الهی دیگری بود که دم مسیحایی شان دل‌های مرده را به حقیقت دین زنده می کرد.
او را پدر دلسوزی یافتم که حکمت از اعماق وجودش می جوشید و غیرت در زبان و بنانش می خروشید و برای عاقبت بخیری مردم دل می سوزاند.
به حقیقت آیت الله العظمی کریمی جهرمی مدظله‌العالی را تندیس ادب و اخلاص دیدم که حتی در استفاده از کلمات رعایت تقوا می کرد و با آرامشی که در درونش حکمفرما بود، به همه آرامش و طمأنینه می داد.
تألیفات فقهی، اخلاقی و اعتقادی شان را گنجینه ای گرانبها برای مجامع علمی جهان اسلام یافتم که پیش از این اکابر علمی شیعه بر عظمت فقاهت و جامعیتش گواهی داده بودند.
نغمات داوودی مناجاتش همگان را تحت تأثیر و انقلاب درونی قرار می داد و چه دلنشین است چنین آرامشی در فضای غبار آلود آخرالزمانی.
حقیقتا مرجعیت جلیل القدر شیعه یکی از نعمات رحیمیه الهیه است که خدای متعال آنرا در عصر غیبت امام عصر ارواحنا فداه، در امتداد باب مدینه العلم نبوی به جهانیان عنایت فرموده است و همواره پناهگاه مردم در هر صنف و قشری بوده اند.
در زمانی که تا حدی از وجود پاسبان های مخلص و مدافعان حقیقی حریم ولایت محروم هستیم و در فقدان برخی استوانه های شیعی داغداریم، وجود گنج گرانبهای بزرگانی چون این عالم مجاهد و مدافع خستگی ناپذیر غنیمت و از الطاف خفیه ی الهی بشمار می رود.
دلدادگی ایشان به ساحت مقدس آل الله حقیقتاً برای حقیر یادآور اوج غیرت دینی اکابر علمی شیعه از جمله شیخ الفقهاء مرحوم آیت الله العظمی صافی گلپایگانی قدس سره بوده و امیدوارم وجود چنین فقهای عالیقدر که در قامت علم و عمل تلألو دارند، مرهمی بر زخم غربت ولایت و ایتام آل محمد علیهم السلام در زمان ما باشد.
باب مدینه العلم نبوی حضرت صدیق اکبر و فاروق اعظم امیرمؤمنان علی علیه السلام نیز در شأن چنین بزرگانی فرمودند: و صحبوا الدنیا بابدان ارواحها معلقه بالمحل الاعلی اولئک خلفاءالله فی ارضه و الدعاه الی دینه، آه آه… شوقاً الی رؤیتهم؛ در دنیا با بدن‌هایی زندگی می‌کنند که ارواحشان به جهان بالا پیوند خورده است، آنان جانشینان خدا در زمین و دعوت کنندگان مردم به دین خدایند، آه آه… چه سخت اشتیاق دیدارشان را دارم. شایسته است قدردان گنجینه های معنوی مان باشیم.
