روزهای تلخ بعد از شهادت پیامبر خاتم

همزمان با ایام سالگرد غربت عترت و روزهای تاریک هجوم به خانه ی وحی، پس از شهادت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله، حجت‌الاسلام‌والمسلمین امیری سوادکوهی از محققان و نویسندگان شیعه در یادداشتی به این روزهای تلخ تاریخ اسلام پرداخت.

به گزارش راه شلمچه، متن این یادداشت بدین شرح می باشد.  


روزهای آغازین پس از شهادت پیامبر اعظم یاد آور غربت و مظلومیت امیر المؤمنين ارواحنافداه و مادر مظلومه و مجروحه ای است که پس از هزار و چهارصد و اندی سال، هنوز ندای تنهایی و بی کسی شان نه تنها از کوچه ی بنی هاشم بلکه از کوچه پس کوچه های بلاد مدعیان محبت علی علیه السلام به گوش می رسد، چرا که به بهانه های واهی بر احیای ماتم غربت ولایت و شهادت گوهر وجود فاطمی، حضرت محسن بن علی علیهما السلام می تازند و بر مَرکبِ جهلِ مُرکّبِ خویش طی طریق نموده، غافل از آنکه این روزها بود که همزمان با کودتای ننگین سقیفه و سوزاندن و شکستن در، سینه ی مادری از مسمار گداخته مجروح گشت و استخوان های بدن مطهرش زیر درب نیم سوخته و فشار چکمه های كينهٔ اهل سقیفه در هم شکست.


ای شیعیان امام صادق علیه السلام!
مولایمان رئیس مذهب شیعه این روزها آنچنان می گریستند که محاسن مبارکشان از اشک دیدگانشان تر می گشت و می فرمودند: لا قرت عين لا تبكى عند هذا الذكر، روشن مباد آن چشم که هنگام ذکر این واقعه نگرید ...
... و ما چه کوفی وار بر محافل عزایش زخم زبان و بر پرده دری های روضه هایش سکوت و بر معرکه گیری های بی هویت های روشنگر نما لبخند زدیم.
شهادت مظلومانه حضرت محسن بن علی علیهما السلام فاجعه ای بود که راه را بر شکستن فرق امیرالمؤمنین و پاره پاره شدن جگر امام مجتبی و جدا نمودن سر سید الشهداء و اسارت زینب کبری و غربت ابدی ائمه اطهار علیهم السلام تا روز قیامت بر همگان باز کرد.
وقتی یک فاجعه توانست شهادت یکایک اهل بیت را چنین رقم زند تا آنجا که خدای متعال خود روضه خوان این مصیبت بزرگ در قرآن گشت و با آتشی در دل فریاد می زند: بأی ذنب قتلت ، چرا برخی آنرا کوچک شمرده و به اشتباه بر آن تاخته و بعضی دیگر آنرا عزای ناموسی و درون خانه ای تلقی می‌کنند و برای فرار از هجمه ی دیگران در کمرنگ نمودن، بی خردها را همراهی می‌کنند ؟
ماتمی که اهل سقیفه بپا نمودند، پایه گذار غیبت هزار ساله ی امام زمان ارواحنافداه است که در وادی خود می بایست باشکوه تر از عاشورا برگزار شود و به تعبیر شیخنا الاستاد آیت الله العظمی وحید خراسانی مدظله اقامه عزای حضرت محسن عليه السلام از افضل قربات است.
غربت عترت را فریاد زنیم!. روضهٔ خصوصی و ناموسی در اتاق های در بسته نداریم. وقتی قرآن، مصیبت سِقط شدن حضرت محسن را با آتشی بر دل فریاد می زند: [بأی ذنب قتلت؟] ، شایسته است برخی سکوت کنند و با کلمات نسنجیده سیاه لشکر اهل سقیفه نشوند.

امیری سوادکوهی _ قم المقدسه

اگر خوشت اومد لایک کن
0
آخرین اخبار