عاشورا به امام حسین(ع) تحمیل شد

راه شلمچه- محمدحسین ابراهیمی؛ امام(ع) در وصیت خود به برادرشان محمد حنفیه فرمودند : من برای سرکشی و خوشگذرانی و فساد و ستم خارج نشدم؛ بلکه فقط برای دنبال کردن اصلاح امّت جدّم خارج شدم و تصمیم گرفته ام که امر به معروف و نهی از منکر نمایم و سیره جدّم و پدرم علی علیه السلام را دنبال نمایم.
پس هر کس این حقیقت را از من بپذیرد [و از من پیروی کند]، پس خدا اولای به حق است [و از خدا پیروی کرده] و هر کس حق را بر من رد کند [و تخلّف نماید]، صبر می کنم تا خداوند بین من و این قوم حکم کند که او بهترین حاکمان است.
پس مشخص است که وجود مبارک امام حسین (ع) برای جنگیدن از مدینه خارج نشدند .
چرا که هدف و نیت امام مانند وجود نورانی امام مجتبی علیه السلام  حفظ دما مسلمین بوده است .

شیخ مفید رحمه‌الله‌ علیه می فرماید:
چون امام حسین علیه‌السلام به سوی مکه حرکت کرد این آیه را می‌خواند:
«فخرج منها خائفا یترقب قال رب نجنی من القوم الظالمین.»
«پس، از آن شهر خارج شد در حالیکه ترسان و مراقب بود. (در آن حال) گفت: پروردگارا مرا از گروه ستمکاران نجات بخش.»
امام حسین علیه السلام در منطقه ثعلبیه، با فردی به نام ابو هره ازدی ملاقات می کنند .
علت سفر حضرت را جویا شد. امام حسین (ع) در جواب فرمود: «امویان مالم را گرفتند، صبر کردم. دشنامم دادند، تحمل نمودم. خواستند خونم را بریزند، فرار کردم.

امام حسین علیه السلام به حر  نیز چنین فرمود :
اجازه دهید به مدینه برگردم
گفتند : نمی‌شود.
فرمود :بگذارید به سرحدات بروم در جاهای دور زندگی کنم .
امتناع کردند .
وقتی کار به اینجا رسید امام علیه السلام عزم قیام علیه حکومت فاسد کردند .