به گزارش راه شلمچه، حجت الاسلام والمسلمین امیری سوادکوهی از محققان و نویسندگان جوان شیعه در یادداشتی کوتاه در سلسله نگارش های جامع "نجوای قلم" ، به موضوع مهم غربت و اسارت امیرالمؤمنین علی علیه السلام پس از شهادت رسول خدا صلی الله علیه و آله پرداخت و با نگاه عمیق آن را در قالب ادبی بیان و به طور گذرا از بدعت های آن روزگار تلخ نگاشت.
بخشی از این یادداشت کوتاه بدین شرح می باشد:
غربت و اسارت، زخم کهنه ای است که پس از پنجشنبه ی سیاهِ تاریخ و شهادت مظلومانه ی رسول خدا صلی الله علیه و آله بر اهل بیت آن حضرت سایه افکنده و هزار و چهارصد و اندی سال شیعه را در ماتم مظلومیتش داغدار و پریشان خاطر نموده است.
سه روز پس از شهادت خاتم الانبیاء خانه ی عترت توسط مدعیان خلافت به آتش کشیده شد تا در عمل جدایی بین قرآن و عترت توسط مهره های سوخته ی یهود رقم بخورد و بدعت سخیف حَسْبُنا کِتابَ الله عملی گردد.
اسارت اهل بیت تنها در غل و زنجیر و ریسمان ظاهری نبوده و پس از شهادت رسول خدا اسارت ولایت در القاب حضرتش رقم خورد و بوزینه ها بر منبر خلافت و لقب شریف امیرمؤمنان تکیه زدند و خانه نشینیِ حضرت صدیق اکبر و فاروق اعظم امیرالمؤمنین علی ارواحنافداه رقم خورد و مادر مظلومه ی شیعه را پشت دربِ آن خانه مجروحه و شهیده نمودند و استخوان سینه اش را که همان خزینة الاسرار الهی بود بشکستند.
امروز نیز پس از هزار و چهارصد و اندی سال آتش کینه ی اهل سقیفه و رهروانش بر ممالک اسلامی سایه افکنده و اهل بیت علیهم السلام در اسارت و حصار جهل زمان در کوچه پس کوچه های بلاد مدعیان محبت علی بوده، از اینرو ایام آغازین غربت ولایت، احراق بیت و شهادت مظلومانه ی حضرت محسن بن علی علیهماالسلام که دلسوختگان حریمش بر اقامه ی ماتمش زخم زبان می شنوند، اشک از چشمان امام زمان جاری است.
إنّ الإسلامَ بَدأ غَرِيبا و سَيَعُودُ غَريبا كما بَدأ ، فَطُوبى للغُرَباءِ
