به گزارش راه شلمچه، این استاد برجسته، وحدت اسلامی بر محور رسول خاتم را راه نجات امت و عبور از فرقه های انحرافی دانست و افزود: براستی اگر وحدت اسلامی بر محور وجود نازنین پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله محقق شود، مسلمانان حقیقت دین خود را در می یابند و وحدت معنای واقعی خود را در جامعه پیدا می کند.
محقق سرشناس مازندرانی تأکید کرد: اسلام منهای وحدت، تخم های نفاقی چون داعش را بوجود و بردگی و بی هویتی را برای جامعه به ارمغان می آورد و به دشمن جرأت سوء استفاده و نفوذ در داخل و ایجاد مقدمات مداخله به بهانه ی اسلام هراسی و نجات انسانها را فراهم می کند.
مسأله فلسطین و زخم کهنه ای به نام اشغال این سرزمین مقدس یکی از دردهای عمیق و ثمرات کمرنگ بودن اتحاد میان مسلمین بوده که اگر دشمنان گسستگی و ضعف اتحاد در صفوف مسلمین را چنین مشاهده نمی نمودند جرأت به نفوذ و تجاوز وحشیانه به آن خطه ی اسلامی را پیدا نمی کردند که حال بخواهند آشکارا نعره ی شیطانی از نیل تا فرات را سر بدهند.
متن کامل این یادداشت علمی حجت الاسلام امیری سوادکوهی بدین شرح می باشد:
بسم الله الرحمن الرحیم
وحدت یکی از مهمترین و ضروری ترین وظایف جوامع اسلامى است که می توان از آن به عنوان شاهراه اساسی قدرت جهان مقتدر اسلام در مقابل دنیای پوشالی کفر نام برد و طبق بررسی های متعدد تاریخی و روایی، پیامبران خدا هماره بر اصل وحدت معبود و اتحاد امم ، تکیه نموده، امت ها و ملت ها را به پرستش خدای یگانه فرا خوانده و برآن بودند تا به حکمیت الهی و آسمانی، از بروز نفاق و تفرقه امت پیشگیری کنند.
تفرقه و نفاق شجره ی خبیثه و ملعونه ای است که همواره در پی ذلت و گمراهی و فاصله ی میان موحدان بوده و نتیجه ای جز آشفتگی ، پریشانی و ضعف برای جامعه ی اسلامی ندارد؛ از این رو خاتم پیامبران در ابتدای بعثت شریف تا روزهای پایانی حیات ظاهریشان (قبل از شهادت) ، همگان را به اتحاد و انسجام و وحدت کلمه دعوت و از هرگونه فاصله در صفوف مسلمین ابراز انزجار کرده و قرآن و عترت را بعنوان ریسمان محکم الهی معرفی نموده است.
قرآن و عترت دو رکن اساسی و ضروری وحدت اسلامی است که رسول خدا صلی الله علیه و آله به عنوان ثقلین[۱] و دو امانت مهم و گرانبها بر آن تأکید داشته که امت اسلام در تمسک به آن دو هیچگاه گمراه نمی شود و رشته های قلبی مسلمین نه تنها گسسته نخواهد شد، بلکه مستحکم تر از هر زمانی می گردد.
اینکه بخواهیم به راحتی و به دور از هرگونه استدلال علمی،همانند برخی ، شیعه و سنی را دشمن خونین یکدیگر معرفی کنیم اشتباهی است بس عظیم که حاکی از عدم احاطه به اوّلیات مبانی اسلام و بدون در نظر گرفتن شعار قولوا لا اله الا الله تفلحوا [۲]آب در آسیاب دشمن قدار ریختن است که این بی تدبیری ها مشکلات عدیده ای را برای دنیای اسلام به وجود خواهد آورد.
مسأله ی مهم تقریب مذاهب در تحت لوای قرآن و عترت سبب می شود که پیروان دین مبین جهت رسانیدن خود به این دو رکن اساسی از یکدیگر سبقت بگیرند که وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُون، اوُلئِکَ المُقَرَّبوُن[۳].
حقیقت امر آن است که تقریب مذاهب به معنای شیعه شدن سنی و سنی شدن شیعه نیست. اگرچه می بایست برای پویایی آیین و رسیدن به حقیقت وحدت، مباحثات و مناظرات علمی جهت تقویت بنیه ی مذاهب برپا و حجت علمی در مسائل دینی تمام شود و از روی خیر خواهی و محبت ، یکدیگر را به فرقه ی ناجیه فرا بخوانند، ولکن نزدیکی مذاهب و الفت و وحدت کلمه ی آنها سد راهی است در مقابل معاندین انسانیت که بارها در پی انکسارِ انسجام در میان صفوف مسلمین بوده اند.
آنچه عیان است این است که شیعه خود را پیرو امیرمؤمنان علی علیه السلام می داند و سنی خود را پیرو سنت خاتم الاوصیاء می پندارند. از آنجایی که در اکثر کتابهای معتبر نزد اهل تسنن اعلمیت و ارجحیت و اقربیت امیرمؤمنان به رسول خدا صلی الله علیه و آله أظهر من الشمس بوده و می توان بدون هیچ شکی مدعی شد که در میان صحابه های رسول خاتم، کسی را به مانند امیرمؤمنان علی علیه السلام نمی توان یافت که آگاه به سنت نبوی بوده، اگر شیعه سر بر آستان مقدس علوی می ساید، بخاطر آن است که بتواند سنت نبوی را از شاهراه صراط مستقیم و باب مدینه العلم نبوی دریافت نماید که بارها حضرت خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله فرمودند: أنَا مَدینَهُ العِلمِ وعَلِیٌّ بابُها[۴].
می بایست به ریسمان محکم الهی که در آیه ی وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللَّهِ جَمیعًا وَلا تَفَرَّقوا [۵] تأکید شده است چنگ زد که حضرت باقر علم النبیین علیه السلام در تبیین این آیه ی شریفه فرمودند:«إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى عَلِمَ أَنَّهُمْ سَیَفْتَرِقُونَ بَعْدَ نَبِیِّهِمْ وَ یَخْتَلِفُونَ فَنَهَاهُمْ عَنِ التَّفَرُّقِ کَمَا نَهَى مَنْ کَانَ قَبْلَهُمْ فَأَمَرَهُمْ أَنْ یَجْتَمِعُوا عَلَى وَلَایَهِ آلِ مُحَمَّدٍ وَلَا یَتَفَرَّقُوا. همانا خدای متعال می دانست که امت بعد از پیامبر متفرق خواهند شد و اختلاف خواهند نمود، پس آنها را از آن نهی نمود، همانگونه که امت های گذشته را نهی فرمود. پس امر کرد که همگی بر ولایت آل محمّد علیهم السلام جمع شده و متفرّق نشوند[۶]».
اگر چه در پنجشنبه سیاه تاریخ[۷]، اوّلین پروژه ی وحدت اسلامی که توسط رسول خدا صلی الله علیه و آله مطرح شد با کارشکنی برخی به شکست انجامید و با تهمت هذیان گویی به یکی از پیامبران اولوالعزم و بزرگ الهی در زمان حیاتشان زخم عمیقی بر پیکره ی آیین محمدی نشست، لکن دنیای اسلام می بایست آن لکه ی ننگ را با تدبیر از پیشانی تاریخ اسلام پاک و آرزوی دیرین رسول خدا صلی الله علیه و آله را تحقق وحدت اسلامی محقق کنند. هر چند وجود مبارک نبیّ مکرّم اسلام صلی الله علیه و آله خود یکی از اصلی ترین عوامل مهم وحدت میان دنیای اسلام می باشند.
براستی اگر وحدت اسلامی بر محور وجود نازنین پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله محقق شود ، مسلمانان، حقیقت دین خود را در می یابند و وحدت معنای واقعی خود را در جامعه پیدا می کند؛ چرا که اگر بخواهیم قطره ی وجودی مان را در اقیانوس بی کران نبوی برهانیم، می بایست طبق فرموده ی رسول خاتم (أنَا مَدینَهُ العِلمِ وعَلِیٌّ بابُها) در صراط مستقیم علوی قرار بگیریم و راه منتهی به شهر علم نبوی را در صراط مستقیم علوی طی کنیم.آنجاست که وحدت مسلمین معنای دیگری پیدا می کند و حقیقت امر بر همگان آشکار می شود و وقتی حق بر همگان آشکار شد، اعجاز وحدت، ثمرات بی نظیر خود را به وضوح نشان می دهد و ظلمت برای همیشه از میان مسلمین رخت می بندد و برائت از استکبار و جبت و طاغوت در روش و منش مسلمانان آشکار می شود. اینجاست که می توان به وضوح مشاهده کرد که شیعیان همان اهل سنت هستند و هر کسی که می خواهد لقب والای اهل سنت نبوی را به خود اختصاص دهد می بایست در پیروی از امیر مؤمنان علی علیه السلام از دیگری سبقت بگیرد.
زیبایی و حلاوت وحدت بر حول نبوت آن است که تمامی بزرگان عامه بر آن اقرار دارند که حق و حقیقت طبق فرمایش رسول خدا صلی الله علیه و آله بر محور ولایت یعنی حضرت علیِ وصی است.آنجا که فرمود: علی مع الحق و الحق مع علی.
اتحاد و انسجام ملت ها اعم از ادیان ابراهیمی که بر مبنای توحید است نیز می تواند فصل نوینی را در دانشگاه تربیتی پیامبران الهی بوجود آورد که همه ی مراکز علمی و دینی و آحاد عباد صالح خدا بر آن استوار بوده و حقیقت عبودیت و انسانیت را تکریم و همواره اصلاح، صلح و آرامش ملل وآرزوی دیرینه ی یکایک پیامبران الهی را فریاد بزنند.
وحدت به معنای آسایش ، آرامش ، امنیت و جهان منهای تفرقه و خشونت است که همدلی، رأفت و عطوفت در آن موج می زند.
متأسفانه در عصر حاضر افرادی بر اثر سوء فهم، سوء تحلیل، ندیدن نقشه ی کلی دشمن، بازیچه ی این بازی دشمن قرار می گیرند و دشمن از آنها استفاده می کند. گاهی یک انگیزه ی خیلی کوچک، انسانی را وادار می کند حرفی بزند، موضعی بگیرد، کاری بکند که دشمن در نقشه ی کلی خود از آن حرف استفاده می کند و شکاف را بین برادران زیاد می کند. [۸]
در این بین شبکه های ماهواره ای ضد دین و تفرقه افکن و برخی از فرقه های انحرافی مانند انجمن حجتیه، صوفیه و بهائیت از بی تدبیری برخی جریانات ناآگاه داخلی سوء استفاده نموده و در پی اهداف استعماری خود بوده تا فضای انس و الفت جامعه ی اسلامی را مسموم و به اهداف تفرقه افکن خود دست یابند.
مسأله فلسطین و زخم کهنه ای به نام اشغال این سرزمین مقدس نیز یکی از دردهای عمیق و ثمرات کمرنگ بودن اتحاد میان مسلمین بوده که اگر دشمنان گسستگی و ضعف اتحاد در صفوف مسلمین را چنین مشاهده نمی نمودند جرأت به نفوذ و تجاوز وحشیانه به آن خطه ی اسلامی را پیدا نمی کردند که حال بخواهند آشکارا نعره ی شیطانی از نیل تا فرات را سر بدهند.
اسلام منهای وحدت،تخم های نفاقی چون داعش را بوجود و بردگی و بی هویتی را برای جامعه به ارمغان و به دشمن جرأت سوء استفاده و نفوذ در داخل و ایجاد مقدمات مداخله به بهانه ی اسلام هراسی و نجات انسانها را فراهم می کند.
حقیقتاً اسلام بدون اتحاد و انسجام، تضعیف و خطر بزرگی است که رهبران و منادیان هر زمان تبعات غیرقابل جبران آن را گوشزد نمودند؛ حال می توان قاطعانه و بی پرده گفت که هرگونه ایجاد اختلاف و کوبیدن بر طبل تفرقه و نفاق در میان امت اسلام، از نگاه خود اسلام عزیز محکوم است و بر غربت مسلمانان می افزاید.
در واقع می بایست با نگاهی ژرف و عمیق بر مقوله ی مهم وحدت، آنرا در میان تمامی ادیان و مذاهب و حتی آنهایی که دین را قبول ندارند نهادینه کرد، چرا که فطرت پاک انسانی میل به همدلی و همزیستی مسالمت آمیز دارد و می تواند از این طریق راه فطرت و پاک الهی را بپیماید و از تاریکی و ظلمت نجات یابد.
به امید آنروز که بتوانیم آرزوی دیرین رسول خاتم را در وحدت حقیقی مسلمین محقق نموده و حقیقت اسلام را به غیر مسلمانان و جوامع غرب بچشانیم تا انسانیت رنگ و بوی واقعی به خود بگیرد و همگان در مسیر نور و رحمت حرکت و رستگار شوند. والسلام علی من التبع الهدی.
امیری سوادکوهی
________________________________________
منابع:
1.حدیث ثقلین در کتابهای معتبر نزد اهل تسنن نظیر مصادر ذیل نقل شده است: صحیح ترمذی، ج ۵، ص ۶۶۳-۶۶۲، ۳۲۸ به نقل از بیش از ۳۰ نفر از اصحاب،مستدرک حاکم، فصل «فضیلت اصحاب»، ج ۳، ص ۱۰۹، ۱۱۰، ۱۴۸، ۵۳۳، حاکم نوشته که این حدیث صحیح می‌باشد بر اساس نظر شیخین (بخاری و مسلم)، سنن ابن ماجه، ج ۲، ص ۴۳۲،مسند احمد بن حنبل، ج ۳، ص ۱۴، ۱۷، ۲۶، ۵۹، ج ۴، ص ۳۶۶، ۳۷۲-۳۷۰،فضایل صحابه، احمد بن حنبل، ج ۲، ص ۵۸۵، حدیث ۹۹۰،خصایص نسایی، ص ۲۱، ۳۰،صواعق المحرقه، ابن حجر هیثمی، فصل ۱۱، بخش ۱، ص ۲۳۰،کبیر طبرانی، ج ۳، ص ۶۳-۶۲، ۱۳۷،کنزالعمال، متقی هندی، فصل اعتصام به حبل الله ج ۱، ص ۴۴،تفسیر ابن کثیر، ج ۴، ص ۱۱۳، زیر تفسیر آیه ۴۲:۲۳،طبقات الکبری، ابن سعد، ج ۲، ص ۱۹۴، چاپ لبنان،الجمیع الصغیر، سیوطی، ج ۱، ص ۳۵۳ و نیز در جلد ۲،مجمع الزوائد، هیثمی، ج ۹، ص ۱۶۳،فاتح الکبیر، بنهانی، ج ۱، ص ۴۵۱.،جامع الاصول، ابن اثیر، ج ۱، ص ۱۸۷،تاریخ ابن عساکر، ج ۵، ص ۴۳۶،درالمنثور، حافظ سیوطی، ج ۲، ص ۶۰،ینابیع الموده، قندوزی حنفی، ص ۳۸
۲. بحار الانوار، ج۹، باب اول، ص۱۴۳
۳ .واقعه،آیات ۱۱ ، ۱۲
۴ . المستدرک على الصحیحین، ج ۳، ص ۱۳۸، ح ۴۶۳۹؛ المناقب لابن المغازلی، ص ۸۰، ح ۱۲۰ کلاهما عن جابر بن عبد اللّه و ص ۸۱، ح ۱۲۱؛ المعجم الکبیر، ج ۱۱، ص ۵۵، ح ۱۱۰۶۱؛ تاریخ بغداد، ج ۴، ص ۳۴۸، ح ۲۱۸۶ و ج ۱۱، ص ۴۹؛ تاریخ مدینه دمشق، ج ۴۲، ص ۳۷۹، ح ۸۹۷۷ و ص ۳۸۱، ح ۸۹۸۱؛ اسد الغابه، ج ۴، ص ۹۵، ح ۳۷۸۹؛ المناقب للخوارزمی، ص ۸۳، ح ۶۹ والثمانیه الأخیره عن ابن عبّاس؛ الاستیعاب، ج ۳، ص ۲۰۵ الرقم ۱۸۷۵؛ صحیفه الإمام الرضا(ع)، ص ۱۲۳، ح ۸۲ عن أحمد بن عامر الطائی عن الإمام الرضا عن آبائه(ص) عنه(ص)؛ الاحتجاج، ج ۱، ص ۱۹۶، ح ۳۷ عن أبان عن الإمام الصادق(ع) عن عمّار بن یاسر؛ شرح الأخبار، ج ۱، ص ۸۹، ح ۲ عن ابن عبّاس؛ المناقب، ابن شهرآشوب، ج ۲، ص ۳۴.
۵ . آل عمران، آیه ۱۰۴
۶ . بحار الأنوار، جلد۲۴، صفحه ۸۵ ـ تفسیر نور الثقلین، جلد۱، صفحه ۳۷۸
۷ .مراجعه شود به مقاله ی پنجشنبه ی سیاه تاریخ به قلم نگارنده.اسناد این موضوع در کتب معتبر نزد اهل تسنن عبارتند از: صحیح بخاری :جلد ۱ صفحه ۱۲۶و ۱۲۷ حدیث ۱۱۴ ، صحیح بخاری : جلد ۱ صفحه ۳۶ حدیث ۱۱۴ ، صحیح بخاری جلد ۴ صفحه ۳۱ حدیث ۳۰۵۳ کتاب الجهاد و السیر ، صحیح بخاری جلد۴ صفحه ۶۶ حدیث ۳۱۶۸ ، صحیح بخاری جلد ۵ صفحه ۱۳۷ حدیث ۴۴۳۱ ، صحیح بخاری جلد ۸ صفحه ۶۱ حدیث ۷۳۶۶، تاریخ الطبری جلد ۳ صفحه ۱۹۳، صحیح مسلم جلد ۵ صفحه ۷۵ حدیث ۴۱۲۴ ، معجم اوسط طبرانی جلد ۵ صفحه ۲۸۸ ، معجم الزوائد الهیثمی جلد ۹ صفحه ۳۴ ، کنز العمال متقی هندی جلد ۵ صفحه ۶۴۴
