به گزارش راه شلمچه، نویسنده در این کتاب «قیاس» را که از نظر جمهور اهل تسنن به ویژه پیروان مکتب حنفی از جمله مبانی مهم استنباط احکام شرعی است، مورد تحقیق و بررسی قرار داده است.
قیاس عبارت است از سرایت دادن حکم از موضوعی به موضوع دیگر، که حجیت آن مورد اختلاف بین شیعه و اهل تسنن است.
در بین مذاهب اهل سنت قیاس نزد ابوحنیفه و پیروان وی از جایگاه خاصی برخوردار است که برای اثبات حجیت آن به ادله اربعه [قران، سنت، احماع، عقل] تمسک کردند. اما این استدلال آنها با اشکالات مهمی روبرو است و بیش از ظن به حجیت را نمی رساند در حالی که اصل ظنون، عدم حجیت است جز آن دسته از ظنونی که پشتوانه قطعی داشته باشد.
مضافاً به اینکه روایاتی از پیامبر اسلام (ص) و ائمهٔ معصومین (ع) صریح در رد قیاس است و بیانگر آن است که استناد و استنباط احکام به وسیله قیاس، امری باطل و دارای آثار زیانبار است و نوعی دخالت دادن عقل در حیطهٔ تشریع است.
