به گزارش راه شلمچه، محمود واعظی، رئیس دفتر رئیس‌جمهور در یکی از تازه‌ترین مواضع خود در قبال مذاکرات وین، با همان ذوق‌زدگی همیشگی و مألوف خود مدعی شده: «مذاکرات خیلی پیشرفت کرده است. بر تمام مسائل اقتصادی توافق شده که تحریم‌ها برداشته شود. الان بحثی در رابطه با بانک، بیمه، نفت و کشتیرانی نداریم. همه اینها توافق شده است. یک هزار و ۴۰ تحریم دوران ترامپ طبق این توافق برداشته می‌شود. در رابطه با تحریم افراد و دستگاه‌های مربوط به بیت مقام معظم رهبری هم توافق شده برداشته شود».
هنوز ساعاتی از این موضع‌گیری نگذشته بود که وزارت خارجه آمریکا در بیانیه‌ای این اظهارات را رد و تصریح کرد: «این ادعا مردود است که آمریکا با لغو تحریم‌های اعمال‌شده در دولت دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا در زمینه بیمه، نفت و صنعت کشتیرانی و برخی افراد ایرانی موافقت کرده است. وقتی راجع به همه چیز موافقت نشده است، راجع به چیزی موافقت نمی‌شود».
تاکنون بارها این جمله را از زبان محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه دولت‌های یازدهم و دوازدهم شنیده‌ایم که آمریکایی‌ها به تحریم‌های ضدایرانی اعتیاد پیدا کرده‌اند و به سختی قصد دارند این بیماری روانی را ترک کنند! با این حال، آقایان ظریف، روحانی، جهانگیری و واعظی هرگز در طول این 8 سال به افکار عمومی کشورمان نگفتند چه کسانی مواد مخدر این معتاد دیوانه را تهیه می‌کنند و در بسته‌های مزین به نام تشریفات و دیپلماسی به آن ارائه می‌کنند؟ بهتر بود آقای واعظی قبل از آنکه به واسطه تکذیب ادعای خود از سوی مقامات آمریکایی انگشت‌نما شود و بار دیگر، عزت و آبروی ایران را وجه‌المصالحه اعتماد بی‌انتهای خود و همراهانش به دموکرات‌های آمریکا قرار دهد، نیم‌نگاهی به مطالبه عمیق شهروندان کشورمان در انتخابات ریاست‌جمهوری 28خرداد می‌انداخت! تحقق دیپلماسی عزتمندانه، یکی از اصلی‌ترین مطالباتی بود که ملت ایران از دولت انقلابی می‌خواهد.
بیان این جمله برای هر ایرانی غیرتمندی تاسفبار است که دیپلماسی دولت‌های یازدهم و دوازدهم در طول 8 سال اخیر نه‌تنها عزتمندانه نبوده، بلکه خسارات سختی را به سیاست خارجی، اقتصاد و معیشت عمومی وارد کرده است. اکنون، صورت‌مساله این است که یک «مقام دولتی ایران» با ذوق‌زدگی از «موافقت آمریکا با رفع تحریم‌ها» خبر داده و طرف آمریکایی این ادعا را تکذیب کرده است!
این در حالی است که واشنگتن به واسطه «خروج یکجانبه از برجام» در این معادله «متهم» است و ایران «مطالبه‌گر» و «مدعی». براستی کجای دنیا سراغ داریم یک «متهم» در کسوت «تکذیب‌کننده» اظهارات و مواضع یک «مطالبه‌گر» قرار گیرد؟! مانور متهم و مجرم این میدان، بیش از آنکه حاکی از وقاحت آن باشد، بازتابی از انفعال و بی‌عرضگی مطالبه‌گر است. این رفتار و وزانت یک متشاکی است که باعث می‌شود متهم تبدیل به یک بازیگر مفلوک شود یا تبدیل به یک بازیگر مدعی!
این رفتار تاسفبار از سوی رئیس دفتر رئیس‌جمهور مسبوق به سابقه است. 16 مرداد 99 در حالی که ترامپ در کاخ سفید قرار داشت، آقای واعظی در اظهاراتی مدعی شد: «با علامت‌هایی که از کشورهای اروپایی و آسیایی و دیگران دریافت کرده‌ایم، در روزهای پایانی تحریم قرار داریم زیرا تحریم‌کنندگان به هیچ یک از اهداف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و امنیتی خود نرسیدند. ماه‌های آینده قطعا وضعیت بهتر خواهد شد».
اکنون یک سال از این اظهارات سپری شده و مصدر ادعای عجیب آقای واعظی هنوز برای مردم و حتی برخی سیاستمداران مشخص نیست. بهتر است آقای واعظی و همراهان ایشان در دولت فعلی لااقل در آخرین لحظات حضور خود در قوه مجریه، این حقیقت مطلق را بخوبی درک کنند که اعتیاد آمریکا به تحریم، منبعث از اعتیاد برخی دیپلمات‌ها، سیاستمداران و جریان‌های سیاسی در کشورمان به التماس است! یک سوداگر مرگ (مواد مخدر) بیش از آنکه روی وقاحت و دنائت خود حساب باز کند، روی تقاضای انسان‌های ضعیف و بی‌اراده و نیاز آنها به این مواد متمرکز می‌شود. در عالم دیپلماسی نیز همین قاعده جاری است. درست در زمانی که دیپلماسی التماسی در انتخابات ریاست‌جمهوری امسال از سوی ملت ایران به استهزا و استیضاح کشیده شد، هنوز کسانی پیدا می‌شوند که نمی‌توانند التماس خود به دشمنان برای رفع تحریم‌های ضدایرانی (آن هم تحریم‌هایی که به صورت غیرقانونی علیه کشورمان وضع شده است) را حتی در آخرین ساعات و دقایق حضور خود در قوه مجریه و دستگاه سیاست خارجی پنهان کنند. بدون‌شک زمانی که ارکان، اضلاع و مصادیق دیپلماسی التماسی تحت تاثیر تبلور نمادهای عزت و قدرت در حوزه سیاست خارجی کشورمان رنگ ببازد، اعتیاد دشمن به تحریم‌های ضدایرانی نیز از بین خواهد رفت.
منبع؛ وطن امروز
