_3_3.jpg)
به گزارش راه شلمچه، سال 99 را باید سال دگرگونی در همه ابعاد ورزش مازندران برشماریم چرا که در وهله اول حوزه قهرمانی به پوست اندازی و جوانگرایی نیاز دارد.
غروب ستارگانی چون رضا یزدانی، براری، سلیمی، قاسم رضایی، اسماعیل پور، کمیل قاسمی وبازنشستگی بسیاری از روسای هیأت های ورزشی نوید روی کارآمدن مدیران جوان و باانگیزه که دارای طرح و برنامه مدون باشند را می دهد تا چشمه جوشان فخرآفرینی های ورزش کشور یعنی مازندران با شتاب بیشتری به مسیر تعالی ادامه دهد.
ورزش مازندران نباید اسیر ارهای روزمرگی و تنها برای پرشدن روزشمار سال باشد؛ باید برنامه محور و دارای چشم انداز توسعه در همه ابعاد را در سیاست های سال جاری عملیاتی کند تا ضمانتی برای شادابی و ارتقاء سطح افتخارات ورزشکاران و جامعه ورزشی در میادین داخلی و بین المللی و جهانی ایفا نماید.
باید توجه داشت مازندران علیرغم بهره مندی از استعدادهای ناب ورزشی، اما از نظر آمار پوکی استخوان دختران و زنان، چاقی مفرط، رشد اعتیاد، کاهش سن معتادین و فاصله با ایده آل های هدایت سنین مختلف پایه به امر ورزش و سالمسازی وضعیت نامساعدی را دارد هرچند در سوی مقابل آمار قلیان سراها و مراکز ترک اعتیاد با افزایش چشمگیری مواجه شده و با نگاهی به جاده های ساحلی استان، کلکسیونی از سفره خانه های سنتی می بینیم که عمدتاً از دختران و پسران جوان پر شده و این بدین معناست در حوزه ورزش و جوانان نیاز به برنامه های اصولی تر داریم تا بتوان مانع از گسترش چالش های اجتماعی و فرهنگی شد.
در تصدیق این ادعا اشاره به این نکته باید داشت که اعتیاد در بین نوجوانان و جوانان به بسیاری از پارک های عمومی و پل های عابر پیاده کشیده شده و در مدارس ابتدایی و متوسطه نیز خبرهای نگران کننده بسیاری شنیده می شود که نگران کننده به نظر می رسد.
در مازندران حتی یک سالن اختصاصی ورزشی برای کارگران نداریم در حالی که در رژیم گذشته مجموعه بزرگ ورزشی خانه جوانان، استادیوم شهید منتظری، زمین فوتبال آزادی یا پهلوی سابق، ورزشگاه شهید متقی و سردار جنگل در تنکابن برای این منظور مورد استفاده قرار می گرفت اما حالا وضعیت متفاوت است چرا که مجموعه ورزشی آبی در راه آهن، خانه جوانان و کاخ جوانان را تعطیل کردند و فعالیت های صنایع چوب و کاغذ یا نکا چوب و هلال احمر نیز به خاطره ها پیوسته است.
در سویی دیگر باید در حوزه ورزش همگانی اعتبارات و امکانات لازم به متولیان امر اختصاص یابد؛ شهرداری ها در پارک ها وسایل بدنسازی نصب کرده اند اما این امکانات بدون مربی که کار آموزش استفاده از این تأسیسات را انجام دهد، صورت نمی گیرد.
مدیران ادارات، سازمان ها و نهادها در بحث ورزش کارکنان خود بسیار سهل انگار هستند که حاصل آن را در اضافه وزن های مشهود بسیاری از این نیروها مشاهده می کنیم و حاصل بسیاری از آنها مرگ و میرهایی بعضاً به دلیل عارضه های چاقی و کم تحرکی است بنابراین ورزش مازندران باید به صورت ریشه نسبت به ساماندهی امورات گام بردارد.
باید توجه داشت ورزش مازندران از وزارت ورزش و جوانان نمی تواند انتظار داشته باشد زمانیکه 8 سال توانایی حل مشکلات دو تیم سرخابی در لیگ برتر را ندارند نمی توانیم به این تشکیلات اتکا کنی؛ تا زمانیکه سیاسی کاری در انتصابات وزارتخانه ورزش و جوانان از بین نرود و مدیران تخصصی در حوزه ورزش بر مسند کار ننشینند بی شک ورزش کشورمان در سراشیبی سقوط، ناکامی های متعدد دیگری را نیز تجربه خواهد کرد.
در مخلص کلام در همین مازندران بسیاری از سالن های ورزشی به کمپ ترک اعتیاد، گرمخانه و انبار کالا تبدیل شده بود که اگر پیگیری های حبیب حسین زادگان مدیرکل ورزش و جوانان استان و مجید حسین زاگان استاندار این دیار نبود همین اندک اعتبارات ورزشی نیز برای مازندران اختصاص نمی یافت چرا که نمایندگان قبلی استان در مجلس سالیان سال بوده که در خواب سنگین زمستانی به سر می بردند اما امیدواریم نمایندگان دوره یازدهم بتوانند در حوزه ورزش نیز به داد جامعه ورزشی برسند.
شعبان وفایی نژاد - کارشناس ورزشی مازندران
