به گزارش راه شلمچه، این روزها بحث بی توجهی و ناکارآمدی مدیریت شهری ساری به پرداخت حق و حقوق کارکنان شهرداری ساری، موجی از نارضایتی و تبعات اجتماعی را برای کانون خانواده بیش از 5 هزار نیروی شهرداری ایجاد کرده و والیان این شهر نیز در پس جنگ قدرت و شهرت، تنها به نوش داروهای بی معجزه اعضای شورای شهر اکتفا کرده اند تا شاید این کشتی اسقاطی بتواند در مسیر پرتلاطم خدمت رسانی به شهروندان، به حداقل وظایف خود در قبال پرسنل نیز رسیدگی کند.
متأسفانه این داستان نامبارک ریشه ای 15 ساله به خود دارد و بعد از بدهی های 1000 میلیاردی آقایان عمل گرای این شهر برای مردم، شهرداری ساری اسیر پرونده های سنگین بدهی مالی به پیمانکاران شده و اینک از انجام ساده ترین وظایف روزمره خود نیز عاجز و پرداخت حقوق و بیمه پرسنل که ابتدایی ترین امور یک نهاد محسوب می شود، به بحرانی در این دستگاه اجرایی تبدیل شده است.
با نگاهی به نقش مهم اعضای شورای اسلامی شهر ساری نیز پرواضح مشخص است که ظاهراً آقایان کاری جز تعویض شهرداران وقت به واسطه تسویه حساب های شخصی، از دستشان برنمی آید؛ بعد از استیضاح جواد طالبی که به ناحق و ناعادلانه مورد غضب شورای شهر قرار گرفت چندین مدیر برای شهرداری تعریف و منتخبین مردم این شهر یادشان رفته که شهرداری دچار چه مشکلات مالی عدیده ایست؛ براستی اعضای شورای شهر از خود پرسیده اند که برای تأمین مالی نیازهای شهرداری و یا اخذ بودجه های ملی و دیگر کمک های قانونی به این نهاد چه اقدامی کرده اند؟!
_2.jpg)
آقایان اعضای شورای شهر آیا بهتر نبود بجای استیضاح راه و بیراه شهرداران، با استعفا و عذرخواهی، نوعا خود را شماتت می کردید که هیچ نقشی در توسعه عمران و آبادانی این شهر و رفع مشکلات عمومی مردم و معیشتی پرسنل ندارید؛ آیا بهتر نبود خود را سرزنش می کردید که جز هزینه برای شهر شهروندان و ایجاد دخالت های بی مورد برای مدیران وقت در روند فعالیت هایشان از جمله عزل و نصب های مدیران زیرمجموعه، اثری از حضور شما در پارلمان شهری حس نمی شود؟! آیا بهتر نبود بجای تعیین شهردار برای شهرداری، به فکر بازسازی کشتی اسقاطی شهرداری می بودید و ساختار آن را ترمیم می کردید؟!
هرچند سید حسن احمدی شهردار جدید ساری از نیروهای باتجربه این دستگاه اجرایی ست که پیشتر در منصب عضو شورا و اینک در جایگاه مدیریت شهرداری ایفای وظیفه می کند اما براستی کدام یک از شما اعضای شورای شهر متعهد می شوید که وی بتواند این کشتی اسقاطی را بازسازی و در مسیر خدمت رسانی به مردم قرار دهد و مشخصاً چه ضمانتی هست که از این پس داستان ناگوارعدم پرداخت حقوق کارکنان به قصه هزار ویک شب تبدیل نشود؟!
در بیانی دیگر از تحلیل این فرار روی به جلوی شورای شهر ساری، افکار عمومی و شهروندان ساروی میپرسند که نقش اعضای شورای شهر در افزایش و فعالیت پیمانکاران در فعالیت های روزمره شهرداری چه بوده است؛ مگر وعده بر این نبود اقدامات عمرانی و خدماتی با استفاده از توان صد در صدی سازمان های تابعه از جمله سازمان عمران و ... اجرا شود، پس چگونه امروزه به جای حمایت از این سازمان ها و کمک به گسترش فعالیت های سازمان تابعه، سایه پیمانکاران بر سر شهرداری سنگینی و منابع درآمدی که باید صرف پرداخت حقوق و بیمه کارکنان شود را چون نهنگ می بلعند؟!
به هر سو انتظار می رود رویکرد شورای اسلامی شهر ساری نسبت به فعالیت شهرداری ساری مبتنی بر منطق و آینده نگری عالمانه باشد؛ تعویض هرباره مدیران بی ثباتی را در شهرداری رواج می دهد و این نهاد را از انسجام دور می کند؛ در سویی دیگر عدم پرداخت حق و حقوق کارکنان نه تنها بی انگیزه و ناامیدی را در روند خدمت رسانی به مردم گسترده می کند بلکه موجب انحرافات اجتماعی و از هم گسستگی کانون خانواده های آنان می شود.
علیرغم اینکه اعضای شورای شهر می کوشند نقش سازنده ای در رفع مشکلات این شهر ایفا نمایند اما خاطر نشان می کنم مباحث مطروحه ی این مقال دغدغه های عمومی مردم شهر ساری است و افکار عمومی معتقدند منتخبین شان مسیر درستی برای این منظور انتخاب نکرده اند که امید می رود لااقل در این چند ماه باقی مانده عمر شورا، پارلمان شهر ساری یک خدمت اثرگذارو مانا به پرسنل و مردم در تاریخ این شهر ثبت نمایند چرا که آیندگان آنان را به قضاوت و مقایسه با دیگرهمتایان می گذارند.
شعبان وفایی نژاد – کارشناس مدیریت شهری و شوراها
