به گزارش راه شلمچه در شهر مقدس قم، کتاب فاخر شیخ الفقها، اسوهٔ منتظران، گذری بر زندگانی، مواقف و سیره علمی و عملی فرید دوران، بزرگ مرجع شیعیان جهان، آیت الله العظمی صافی گلپایگانی قدس سره به قلم حجت الاسلام والمسلمین امیری سوادکوهی از محققان و نویسندگان شیعه در شامگاه ۱۷ اسفندماه، در مؤسسه آل‌البیت علیهم السلام، به میزبانی دفتر حضرت آیت الله العظمی سیستانی در قم رونمایی شد.
در این مراسم که جمع کثیری از علما، اندیشمندان فارسی زبان و عرب زبان، دانشمندان، بیوت مراجع تقلید، از جمله وکیل تام الاختیار آیت الله العظمی سیستانی، آیت الله سید جواد شهرستانی نیز حضور داشتند، آیت الله استادی، استاد رسول جعفریان، دکتر مهدوی راد به ایراد سخنرانی پرداختند.
آیت الله استادی در تجلیل از این اثر فاخر فزمود: این کتاب نافع و خوب و پر از درس زندگی برای طلاب و علماست.
استاد رسول جعفریان نیز با تجلیل از این اثر فاخر گفت: برای این کتاب خیلی زحمت کشیده شده و ابعاد مختلف و وسیعی از شخصیت والای آیت الله العظمی صافی گلپایگانی قدس سره تبیین شده است.
حجت‌الاسلام والمسلمین امیری سوادکوهی نیز در به تبیین شخصیت ارزشمند مرحوم شیخ الفقها قدس سره پرداخت که بدین شرح می باشد.
... در عصر تاریک غیبت امام زمان علیه السلام، در روزگاری که تازیانة ظلم و جهل بر پیکرة دین نواخته می شد و غبار غربت و تنهایی، مقیم کوی مذهب شده بود، شخصیت با عظمتی از افق محبت و دلدادگی ثقلین در دارالعلم گلپایگان چشم بر جهان گشود که قطرة وجودی اش را در پهنة اقیانوس بیکران اهل بیت علیهم السلام قرار داد و با اتصال به آن، دریای رحمتی گشت که کویر تفتیدة جان ها را سیراب و جهانی را از صافی و زلالی اش بهره مند نمود و از بصیرتی که در اعماق وجودش موج می زد، در امتداد خورشید جهان تاب فاطمی، دفاع از حریم ولایت و انسانیت را فریاد می زد.
او که خود را پیرو مکتبِ پاسبان پرورِ حضرت زهرا سلام الله علیها می دانست، تمام وجودش را وقف روهروی آن حضرت در حفظ دو رکن رکین شریعت یعنی ثقلین نمود و از این مشک راه، امت اسلام را بسوی مدینة فاضله مهدوی رهنمون می ساخت.
او با نگاه نافذش، افق فاطمی را واکاوی نموده و از آنجایی که اوّلین شهیدة ولایت، آخرین فریادش در پشت در نیم سوخته، «...ولدی مهدی» بود، چنین دریافت که راز زدودن غربت دین، موعود است، از اینرو، عمری ورد زبانش امام زمان ارواحنافداه بود، یک عمر جز از او سخن نگفت و جز از او دم نزد.
حضرت زهرا سلام الله علیها نیز در میان آثار مهدوی، اخلاصش را پذیرفت و اثرش را منتخب کرد و آخر الأمر او را در کساء کربلاییِ خامس آل عبا در باب الرّجا سکنی داد.
او کسی نبود جز شاگرد برجسته مکتب امام صادق علیه السلام، بزرگ احیاگر شعائر علویه و حسینیه، بنیانگذار دهه مهدویه، محدّث خبیر شیعه، شیخ الفقها، آیت الله العظمی آقای حاج شیخ لطف الله صافی گلپایگانی اعلی الله مقامه الشریف.
مرجع عظیم الشأن و فقیهی جامع، متتبّع و متعبدی که محضر علمی و معنوی اش برای عارفان به مقام والای ایشان غنیمت و برای معاندان و مخالفان فرصتی بود که بتوانند از صافی و صفای آن دریای فضیلت بهره مند و از تاریکی و سرگردانی رهایی یابند.
او در فقاهت و فطانت، آیینة تمام نمای استاد جلیل القدرش آیت الله العظمی بروجردی قدس سره بود و رائحة علم و عملِ اساتید بزرگش در قم و نجف اشرف از او بر مشام می رسید.
شخصیت با عظمت و گرانسنگی که معرفت و عرفان حقیقی را تنها در کلمات و صحائف حضرات معصومین علیهم السلام، خصوصاً مناجات های امام العارفین، زین العابدین علیه السلام می دید و راهی جز مرام و مسلک خاندان بیت رسالت نپیمود و غیرآنرا، غیر طریق اهل البیت علیهم السلام می پنداشت و مرید و مراد پروریِ اهل توهّم و تخیّل که برچسب عرفان، بر نداشته های علمی شان می نهند را آفتی بزرگ برای جامعة علمی و اسلامی تلقّی می کرد.
دفاع جانانة شیخ الفقها از شعائرالله و معارف دین و مقابلة آشکار با عرفان های کاذب و راهزن های اعتقادی و پشتیبانی های بی دریغش از اعتقادات اصیل شیعه، برگ زرّینی از حیات نورانی آن پاسبان حقیقی مذهب در طول یک قرن بوده است.
او به ما آموخت کمال عرفان و حقیقت معرفت آن است که توحید را از شاهراه ولایت و از نهر زلال علما و فقهای اصیل شیعه اخذ نموده و مقام امامت را در جایگاه حقیقی اش یعنی عبودیت مطلق خدای لا شریک له درک نماییم.
