به گزارش راه شلمچه، متن سخنان احمدی‌نژاد در سمپوزیوم علمی محیط زیست در گواتمالا را در زیر می‌خوانید:
به نام خداوند جان و خرد
سلام بر انسان و سلام بر بهار انسانها و خرمي دورانها
حضار محترم، جناب وزير، مقامات و دانشمندان؛
از اين كه در كشور زيباي گواتمالا و جمع انديشمندان و صاحب نظران حضور دارم خدا را سپاسگزارم. از دولت محترم گواتمالا و جناب آقاي خرسون باريوس گاريدو (Gerson Elías Barrios Garrido) وزير محيط زيست به جهت دعوت مهربانانه و مردم دوست داشتني سرزمين هميشه بهار تشكر مي كنم و براي اين نشست صميمي و بسيار مهم آرزوي موفقيت دارم.
دوستان و همكاران محترم؛
نقش حياتي و بي بديل آب در زندگي و استحكام تمدن بشري بر همگان روشن است. آب مظهر پاكي و عامل حيات و بالندگي و آباداني است.
مي دانيم كه در زمين منابع غني آب قابل استفاده براي انسانها وجود دارد و طبيعت براي كاهش آثار دخالت هاي مخرب انساني و با هدف ترميم و بازيابي و تعادل مجدد، به طور مستمر در تلاش است. اما متاسفانه گزارش هاي نهادهاي بين المللي، از جمله برنامه محيط زيست سازمان ملل (UNEP) و سازمان جهاني غذا و دارو (FAO) كه با شاخص هاي متعدد، كم و كيف آب مصرفي جامعه جهاني را به طور مرتب مورد ارزيابي قرار ميدهند، حاكي از روند رو به بحران و نامناسب فرايندهاي توليد و مصرف منابع آبي است.
همچنين با وجود تلاش هاي پيوسته و ارزشمند دانشمندان و پژوهشگران و پيشرفتهاي بسيار ارزنده و علمي و تكنولوژيك در زمينه تامين، پالايش و مصرف بهينه آب ، متاسفانه عوامل متعددي موجب بروز بحران در موضوع حياتي آب و در نتيجه خسارات جبران ناپذير مي گردند. از جمله اين عوامل مي توان از آلودگي هاي بي رويه محيطي، گرمايش زمين، بهره‌برداري بيش از ظرفيت ، هدر رفت آب در كشاورزي، مديريت مبتني بر سنتهاي بومي و ملي و بعضاً غيرعلمي بر منابع آب، تخريب محيط طبيعي و پوشش گياهي زمين، آلودگي صنعتي ناشي از تكنولوژي عقب مانده و مصرف بي رويه مواد هیدروکربنی نام برد.
در اين راستا پيش بيني موسسه منابع جهاني (WRI) مبني بر اينكه تا سال 2040 بيش از 40كشور جهان در سطح بالايي دچار تنش آبي خواهند شد، بسيار نگران كننده است. از طرف ديگر موسسات پايش آب در كشورهاي مختلف در گزارش هاي خود آلودگي هاي روزافزون رودخانه ها و درياها را خطري جدي براي محيط زيست بر شمرده و خواهان اقدام جهاني براي مقابله با آن شده اند. امروز آلودگی آب یک مشکل جهانی است و اختصاص به رودخانه موتاگوا ندارد.
سازمان ملل متحد گزارش كرده است كه هم اينك بيش از 2 ميليارد نفر در جهان با مشكل جدي تامين آب آشاميدني سالم و پايدار مواجهند. با اين وصف ميتوان گفت بحران كمبود آب به حدي رسيده است كه از ديد برخي كارشناسان اين موضوع تا مرز به وجود آمدن تنش ها و برخي منازعات گسترده بين كشورها پيش رفته است.
اينكه زناني در آفريقا روزانه 6 كيلومتر پياده طي مي كنند تا حدود 20 ليتر آب آشاميدني سالم به دست آورند و به محل سكونت خود حمل نمايند از نظر انساني خوشايند نيست.
در برخي از قاره ها تا 88 درصد از منابع آبي و غالباً با بازدهي بسيار پايين صرف بخش كشاورزي مي شود و در برخي ديگر تا 82 درصد و باكمترين بازيافت صرف بخش صنعت و در تعدادي ديگر تا 12 درصد صرف آشاميدن و بهداشت مي شود.
اهميت موضوع در حدي است كه سازمان ملل متحد در برنامه هاي موسوم به افق 2030 «آب آشاميدني سالم، پايدار و ارزان براي همه» را در زمره اهداف مهم جهاني قرار داده است.
سازمان هاي گوناگون، انديشمندان و كارشناسان در سراسر جهان همواره برنامه ها و راهكارهاي متعددي را در راستاي مديريت منابع و مصارف آب و جلوگیری از آلودگی آن ارائه داده و مي دهند.
ضمن استقبال از اين اهداف و برنامه هاي سازنده و ارزشمند و در راستاي تحقق آنها و كاهش مشكلات و چالش هاي پيرامون موضوع آب، مواردي را در دو سطح محلي- ملي و بين المللي مورد تاكيد قرار مي دهم.
اجازه دهید از سطح محلی-ملی شروع کنیم؛
در اینجا 12 نکته مهم انتخاب کرده ام که مورد تاکید کارشناسان قرار گرفته است.
اول: فرهنگ سازي و توسعه آموزش اهمیت آب و الزام استفاده مناسب از منابع آبی و جلوگیری از آلودگی آن
دوم: تلاش نهادهاي بين المللي به منظور دسترسي ملت هاي گوناگون به تكنولوژي هاي پيشرفته در مديريت مصرف آب به ويژه در بخش كشاورزي، از طريق تغيير نگاه، ايجاد نظام مشوق سازي، ارزان سازي و آموزش استفاده از تکنولوژی هایی كه سهم مهمي در كاهش مصرف آب در اين بخش دارند.
سوم: ايجاد تعادل در بخش كشاورزي با رويكرد انطباق نوع كشت و محصول با امكانات محيطي، آب و خاك
چهارم: الزام به بازيافت کامل آب در بخش صنعت
پنجم: رفع انحصار و ارزان سازي تكنولوژي هاي نو و الزام به نوسازي صنعتي كشورهايي كه بيشترين مصرف آب و بيشترين توليد آلودگي هاي محيطي را دارند.
ششم: بازنگري در مدل هاي شهرسازي، مديريت شهري و سبك زندگي به ويژه در بهداشت و حفظ سلامت آب و همچنين الگوي مصرف آب در بخش هاي گوناگون
هفتم: آموزش و مديريت علمي براي استفاده كامل از پس آب ها در بخش هاي گوناگون
هشتم: بازنگري در الگوي استقرار جمعيت و توزيع مناسب آن متناسب با امكانات محيطي و به ويژه آب
نهم: گسترش تلاش و حمايت نهادهاي بين المللي در راستاي ارزان سازي آب شيرين كن ها به طوري كه همه ملت هاي نيازمند بتوانند متناسب با شرايط اقتصادي خود از اين تكنولوژي استفاده نمايند
دهم: نهادينه سازي مشاركت دادن آحاد مردم در مديريت منابع و مصارف آب در برنامه هاي توسعه كشورها
یازدهم: الزام عمومي به اجراي برنامه هاي صيانتي از محيط زيست با هدف جلوگيري از افزايش گرماي زمين و آلودگي محيطي
دوازدهم: الزام به تنظيم و اجراي كامل پيوست صيانت از منابع آب، جلوگیری از آلودگی و مصرف بهينه آن براي تمام برنامه هاي توسعه و طرح ها و پروژه هاي بزرگ صنعتي، عمراني و كشاورزي
در تمام این موارد و در صورت لزوم می توان یارانه ملی و بین المللی اختصاص داد.
طبیعی است که اين فهرست مي تواند با نظر انديشمندان و كارشناسان كامل تر و كارآمدتر خواهد شد.
بیاییم در بخش دوم به پنج نکته مهم در سطح بین المللی بپردازیم؛
اول: همچنان كه از فلسفه تشكيل اين نشست بسيار مهم بر مي آيد نگاه صرفاً محلي و ملي به پديده بسيار مهم آب نه تنها نمي‌تواند در مديريت مناسب منابع آب كافي باشد بلكه اعمال سياست هاي محلي و ملي ممكن است در برخي موارد منجر به ورود آسيب جبران ناپذير به منابع آب و منافع عمومي ملت ها و چه بسا مردم همان مناطق گردد.
دوم: محیط زیست، منابع طبیعی و به ویژه آب در حقيقت منابع فراسرزميني هستند. مرزهاي جغرافيايي سياسي نمي تواند مرزهاي مديريت عناصر زيست محيطي به ويژه آب را ترسيم نمايد.
امروز به طور آشكار و ضرورت فزاينده، نيازمند يك نگاه فراسرزميني و جهاني به امر مهم محيط زيست و به ويژه آب هستيم.
سوم: برخورداري از آب سالم نيز مانند خاك و هوا و ديگر عناصر و مولفه هاي زيست محيطي در سراسر جهان، حق برابر همه انسانها و موضوعي جهاني است و در نتيجه مديريت آن نيز بايد امري فراملي، فرامنطقه اي و جهاني تلقي گردد.
چهارم: كرامت انساني ،حقوق بشر و صلح و امنيت بين المللي به عنوان بخش مهمي از حقوق بين المللي توسط همه كشورها به رسميت شناخته شده و همه ملت ها و دولت ها در بهره‌مندي و مديريت و صيانت از آنها حق و تكليف مستقيم دارند . فلسفه تشكيل نهادهاي بين المللي ذيربط بر اين حقيقت مهم تاكيد مي نمايد.
همانگونه كه به بهانه حاكميت ملي هيچ دولت و كشوري نمي تواند كرامت انساني ، حقوق بشر و صلح و امنيت بين‌المللي را نقض كند ، نبايد به بهانه حاكميت ملي و سرزميني، مسئوليت جهاني صيانت از محيط زيست و به ويژه آب را ناديده انگاشت.
بنابراين تشكيل يك نهاد قدرتمند بين المللي با مشاركت همه ملت ها و دولت ها و با اختيارات و قدرت اجرايي كافي براي حفظ محيط زيست و از جمله مديريت منابع و مصارف آب و صيانت از آلودگی آن و رفع تعارضات با گستره منطقه اي و بين المللي، يك ضرورت كاملاً جهاني است.
نهادي كه با تعريف استانداردهاي علمي و فارغ از نگاه خاص منطقه اي، ملي و سياسي ، ضمن صيانت كامل از منابع آب ، محل ها و چگونگي تامين و مصرف آب در مقياس جهاني را به طور قاطع و عادلانه مديريت و در تعارضات قضاوت نمايد.
پنجم: نگاه سياسي به آب و منابع آبي بسيار مخرب است. جنگ آب، ضد انساني ترين و بدترين نوع جنگي است كه بايد از فراگير شدن آن جلوگيري كرد.
حضار محترم، انديشمندان و صاحب نظران؛
استحضار داريد كه رفع نهايي و دائمي مشكلات مزمن جهان مانند فقر، فاصله طبقاتي، اختلافات، جنگ، مسابقه تسليحاتي و صيانت از حقوق انسانها و از جمله محيط زيست جز از طريق مديريت مشترك جهاني و با حضور، مشاركت و مسئوليت پذيري همه ملت ها و دولت ها امكان پذير نيست.
به موازات ترويج و بسط عشق و مهرباني بين انسانها، بايد عشق و مهرباني با طبيعت را نيز فرهنگ سازي و ترويج نمود. به اميد آن روز
در پايان ضمن تشكر از استقبال و پذيرايي گرم و صميمانه و تجديد آرزوي توفيق براي اين نشست از همه برگزار كنندگان آن و همه شما سپاسگزارم.
موفق و سربلند باشيد.
