محروم شدن زنان از حق اشتغال و یا سهم نابرابر آنها در ورود به بازار کار و اتخاذ سیاست های خیریه ای همانند کمک هزینه های ناچیزی که بعضی نهادهای حمایتی به آنها می دهند، تنها درمان موقتی بر مساله معیشتی زنان است و نمی تواند راهکاری موثری برای رفع فقر در زنان باشد.
به گزارش راه شلمچه، مهندس عابدین نقیبی یکی از کارشناسان صاحب نظر در امور شهری و مسائل اجتماعی در گفتگویی، اظهار داشت: اغلب زنان در پی ایجاد پل‌هایی بر روی تقسیم‌بندی‌های اجتماعی و فرهنگی در اجتماع هستند چرا که برای سپردن مسئولیت مدیریت شهری به زنان موانع و محدودیت های مختلفی وجود دارد.
وی افزود: در نگاه اول عادلانه کردن زیست اجتماعی در شهرمی تواند ملاک عمل باشد در شهرهای ما آمادگی لازم برای زیست اجتماعی زنان بدسرپرست و یا بی سرپرست به طور کامل فراهم نشده است؛ بنابراین لازم است تغییر رفتار جامعه و ساختارها در دستور کار قرار گیرد.
مهندس نقیبی یادآور شد: لزوم اصلاح ساختار جذب نیرو در ساختار مدیریت شهری (شهرداری و سازمان های وابسته) به منظور استفاده از ظرفیت های آنها می تواند دستاوردهای شایانی را به همراه داشته باشد چرا که در بین این دسته از زنان، کسانی هم هستند که دارای تحصیلات عالیه و یا ظرفیت های بالقوه انسانی هستند.
وی افزود: در این بین باید به نقش شاخص امور فرهنگی و یا کمیسیون های فرهنگی و اجتماعی شوراها در افزایش توانمند سازی زنان جامعه اشاره داشت؛ بی شک یکی از وظایف مهم شهرداری ها در حوزه فرهنگی می تواند به این موضوع اختصاص یابد و معاونت های فرهنگی و اجتماعی باید در این محور از نقش برنامه به اجرا برسند.
این کارشناس صاحب نظر خاطر نشان کرد: یکی از راهکارهای لازم برای تحقق این مهم تعامل دستگاههای چندگانه است، مدیریت شهری با استفاده از معاونت های فرهنگی و شوراها می تواند با تشکیل انجمن های ( NGO) زنان مورد نظر را تحت پوشش قرار دهد؛ برگزاری کلاس های آموزشی از سوی اداره کل فنی و حرفه ای برای مهارت آموزی زنان بی سرپرست و یا بدسرپرست می تواند به افزایش توانمندی آنها در بازار کسب و کار کمک نماید
