به گزارش راه شلمچه، رسیدگی به این پرونده از سال ۹۴به دنبال کشف جسد مرد ۳۱ ساله ای به نام علی در ساختمانی نیمه ساز در میدان هروی پیدا آغاز شد . برادر وی که به شدت زخمی شده بود هنوز نفس می کشید که به بیمارستان منتقل شد اما به کما رفت.
تلاش برای ردیابی عاملان جنایت ادامه داشت که جسد دو قربانی دیگر در ساختمان نیمه کاره ای در منطقه قیطریه تهران پیدا شد.در حالی که فرضیه سریالی بودن جنایتهای در ساختمان های نیمه ساز قوت گرفته بود جسدها به پزشکی قانونی منتقل شد اما یکی از جسدها که متعلق به مرد جوانی به نام یونس بود در سردخانه زنده شد.مسئول سردخانه بلافاصله پزشکان را باخبر کرد و با انجام عملیات احیا یونس به زندگی برگشت و پرده از جنایتهای هولناک اعضای یک شبکه افغان برداشت.
وی گفت: من دهیار یک روستا در نزدیکی نوشهر بودم وبه همین خاطر در پروژه های ساخت و ساز از کارگران افغانی کمک می گرفتم. دوست 34ساله ام که حالا کشته شده راننده لودر یکی از پروژه ها بود.او یک روز به من گفت یک کارگر افغان چاه کن به او گفته به همراه دایی اش مقدار زیادی سکه عتیقه در چاه پیدا کرده که می خواهد آنها را بفروشد. او پیشنهاد خردید سکه ها را به من داد و من و دوستم برای معامله زیرخاکی ها با مردان افغان در ساختمانی نیمه کاره قرار گذاشتیم. ولی وقتی به آنجا رسیدیم فهمیدیم در تله افتاده ایم. چند مرد افغان پولهایی که برای معامله برده بودیم گرفتند و با چاقو به ما حمله کردند.آنها با چاقو مارا زدند که من معجزه آسا در سردخانه زنده شدم. آنها یک دستگاه فرز برقی داشتند که می گفتند می خوا هند اجساد ما را تکه تکه کنند.
با اطلاعاتی که این مرد به پلیس داد روشن شد چند مرد افغان با تشکیل شبکه ای مخوف ، به بهانه معامله زیرخاکی های خیالی با قربانیان قرار می گذاشتند و سپس آنها را در ساختمان های نیمه ساز می کشتند و پولهایشان را سرقت می کردند.
مرگ دو نفر از متهمان
ماموران در نخستین گام به ردیابی شماره تلفنی پرداختند که مردان افاغن با آن تماس گرفته بودند. به این ترتیب رد متهمان را یافتند اما پنج مردان افغان وقتی خودشان را در محاصره پلیس یافتند پا به فرار گذاشتند.
یکی از آنها با قمه به ماموران حمله کرد که در درگیری با پلیس کشته شد. متهم دیگز نیز در زندان فوت شد.
اعتراف به قتل بازیکن فوتبال
سه متهم دیگر به قتل سه مرد ایرانی از جمله امید دربندی که بازیکن تیم جوانان سایپا بود اعتراف کردند. آنها گفتند سال ۹۲ وی را ربودند تا در ازای آزادی اش از خانواده اش پول بگیرنند اما چون ناکام ماندند وی را کشتند و جسدش را به چاهی در کهریزک انداختند.
انکار در دادگاه
با افشای این ماجرا سه متهم در شعبه چهارم دادگاه کیفری تهراندر حالی پای میز محاکمه ایستادند که اولیای دم سه قربانی برایشان حکم قصاص خواستند.
سپس نخستین متهم در جایگاه ویژه ایستاد. وی منکر اتهاماتش شد و گفت: من از ماجرا خبر نداشتم. وقتی به ساختمان نیمه ساز در در میدان هروی رفتم دوستانم مرا با چوب کتک زدند و با چاقو تهدیدم کردند که اگر کمکشان نکنم مرا می کشند. به همین خاطر مجبور شدم دست و پای یونس و دوستش را با طناب ببندم. اما ضربه ای به آنها نزدم. من فقط در دو تا از سرقتها همراه دوستانم بودم.
دومین متهم نیز گفت: دوستانم به من گفته بودند اگر کمکشان کنم پول خوبی به من می دهند.من فقط آنجا حضور داشتم اما ضربه ای به قربانی ها نزدم. همدستمان که حالا کشته شده اند قتلها را مرتکب شده است. سومین متهم نیز جرمش را انکار کرد.
پرونده در دیوان عالی کشور
در پایان آن جلسه قضات وارد شور شدند و هر یک از متهمان را به 10 سال زندان و پرداخت دیه محکوم کردند. اما این رای در دیوان عالی کشور تحت رسیدگی قرار گرفت و با طرح چنیدن ایراد شکسته شد . قضات دیوان عالی کشور خواستار رسیدگی دوباره به پرونده شدند. به این ترتیب قرارشد تا سه متهم این بار در شعبه همعرض محاکمه شوند.
منبع؛ رکنا
