به گزارش راه شلمچه، شرق همان روزنامه‌ای است که تیتر «امضای کری تضمین است» را منتشر کرد و همچنین تیترهای «اینک بدون تحریم»، «پیروزی بدون جنگ»، «هر روز تأخیر در اجرای توافق 100 میلیون دلار ضرر» و... را در تاریخ مطبوعات به یادگار گذاشت.
مدیر این نشریه بعد از این که کار از کار گذشت، در گفت‌وگو با حسین دهباشی اعتراف کرد که برای جا انداختن و باور شدن توافق مجبور شده‌اند به مردم دروغ بگویند! اما خروجی این روند، چند برابر شدن تحریم‌ها در کنار واگذاری امتیازات نقد هسته‌ای و برجای گذاشتن رکوردهای 600 تا 800 درصدی تورم در زمینه ارز، و مسکن و سکه و طلا و خودرو و کالاهای اساسی بود.
با وجود این کارنامه سیاه، روزنامه شرق در یادداشتی با عنوان «تورم‌زدایی در 100 روز اول» می‌نویسد: «چندسالی است که گزارش صدروزه رئیس‌جمهوری جدید در جامعه جا افتاده و به‌گونه‌ای موجب تغییر ذائقه شهروندان شده است. هر دولتی که روی کار بیاید و هر فردی بر مسند ریاست‌جمهوری بنشیند، آنان انتظار دارند در صدمین روز قبول مسئولیتش گزارشی پر و پیمان از کارهایی که انجام داده و تصمیماتی که برای روزهای آینده گرفته است، ارائه کند. رئیس دولت سیزدهم نیز که از اواسط مردادماه کار خود را رسما آغاز خواهد کرد، از این قاعده مستثنا نیست و طبعا اواخر آبان‌ماه باید گزارش صدروزه خود را به مردم کشورش عرضه کند. در چند سال اخیر دشواری‌های اقتصادی زندگی بخش عظیمی از شهروندان را تحت تأثیر قرار داده و گروه کثیری را به زیر خط فقر رانده است. منتقدان همواره بر این نکته تأکید کرده‌اند که عامل بروز مشکلات اقتصادی در کشور نه تشدید تحریم، بلکه ناکارآمدی دولت است که نمی‌تواند یا نمی‌خواهد مشکلات کشور را حل کند و همواره بهانه‌جویی می‌کند که تا مشکل تعامل با جهان خارج حل نشود، نمی‌توان دشواری‌های اقتصاد ملی و در رأس آنها تورم بالای ۴۰ درصد را درمان کرد. حال سؤالی که مطرح می‌شود، این است که دولت سیزدهم با چه شرایطی روبه‌رو خواهد بود؟
برای مهار تورم از همان روز نخست چه خواهد کرد؟ و در صد روز نخست در میدان مبارزه با تورم چه موفقیتی کسب خواهد کرد؟ منطقا اگر دولت جدید همسو با دولت دوازدهم باشد، تلاش خود را برای رفع مشکلات بر سر راه تعامل مثبت با جهان به کار خواهد برد و به بیان دقیق‌تر همان مسیر سیاست خارجی دولت دوازدهم را دنبال خواهد کرد تا برجام را هرچند زمان چندانی از دوران آن باقی نمانده، زنده کند و با برداشتن گام‌هایی به پیش علامت اصلاح امور را به اقتصاد ملی بدهد. اما اگر دولت جدید وابسته به اردوگاه سیاسی رقیب باشد، چه خواهد کرد؟
حال اگر دولت سیزدهم دولتی اصولگرا باشد، آیا می‌تواند در توجیه عدم موفقیت خود در میدان مبارزه با تورم، از تحریم‌های ظالمانه سخن بگوید؟ آیا شهروندانی که مدام از صداوسیما شنیده‌اند دولتمردان عرضه حل مشکلات را در بازار مرغ ندارند و به همین دلیل قیمت مرغ سر به فلک گذاشته، خواهند پذیرفت که دولتی با وزرای جوان و پرتحرک نتواند در همان صد روز نخست قیمت مرغ را پایین بیاورد و رنگ و نوایی به سفره اقشار کم‌درآمد کشور بدهد؟ دولت سیزدهم اگر دولتی اصولگرا باشد، در همان صد روز نخست با دشواری بزرگی روبه‌رو خواهد شد؛ یا باید به صریح‌ترین بیان به مردم بگوید منتقدان دولت دوازدهم در جاده بی‌انصافی به‌اصطلاح تخته‌گاز پیش رفته و به ناحق دولت را مسبب خطاهایی معرفی می‌کردند که ربطی به دولت نداشت، یا باید با دراختیارداشتن عصایی موسایی در همان صد روز نخست با تغییر رویکرد از خارج به داخل عملکردی درخشان در میدان مهار تورم و حل مشکلات اقتصاد ملی به مردم تقدیم کند.
انتظارآفرینی روزنامه زنجیره‌ای برای دولتی که هنوز تکلیفش در انتخابات معلوم نشده، در حالی است که دولت مستقر به مدت 8 سال، بسیاری از زیرساخت‌های اقتصادی و تولیدی را به قیمت غلبه واردات و وابستگی به درآمدهای نفتی از بین برده است. بنابراین در حالی که این دولت، با رکود تورمی دولت سازندگی کورس گذاشته و احتمالاً سکان اداره امور اجرایی را با تورم بالای 45 درصد در مرداد واگذار می‌کند، گزافه‌گویی است که بانیان وضع موجود از دولت بعد بخواهند ظرف 100 روز تورم را کاهش دهد؛ به ویژه این که دولت در طول 8 سال نقدینگی را از 430 هزار میلیارد به بالای 3700 هزار میلیارد تومان رسانده (بیش از 7 برابر) و مهار این نقدینگی ویرانگر و تورم‌زا، امری تدریجی است و نه خم رنگرزی از جنس وعده‌های 100 روزه و انکار آن!
