به گزارش راه شلمچه به نقل از رجانیوز، علی لاریجانی در مصاحبه با خبرآنلاین در پاسخ به سوال جهت دار مجری درباره فتنه ۸۸ می‌گوید: «مرحوم آیت الله هاشمی شاهرودی رییس قوه قضاییه بودند، یک روز به من زنگ زدند و گفتند من به آقای موسوی صحبت کردم و ایشان قبول کرده که یک ساعتی در تلویزیون صحبت کنند و غائله را ختم کنند. ایشان گفتند که با آقای هاشمی هم صحبت کردند و او هم قبول کردند، نظر شما چیست که من گفتم نظرم موافق است. حتی موافق بودم که هر نکته ای هم دارند بگویند. بعد دیدم که آقای شاهرودی گفتند که دبیرخانه این را نپذیرفتند. من هم دیگر پیگیری نکردم که ببینم کیفیت چه بوده است. ولی ماجرا این بود. به نظر من آن اتفاقات راه حل دیگری داشت اما دو تا سلیقه برای حل مساله وجود داشت. الان هم به نظرم قابل حل است. من شنیدم که دستگاههای امنیتی به دنبال راه حل هستند. البته من دیگر مسئولیتی در این امور ندارم که بتوانم تصمیم بگیرم. اما شنیدم که دنبال شده است اما دقیق آن را نمی دانم.»
این روایت علی لاریجانی اما با روایت اصلی خود مرحوم آیت‌الله هاشمی شاهرودی ۱۸۰ درجه تفاوت دارد.
مرحوم آیت‌الله هاشمی شاهرودی در سال ۹۴ و در مصاحبه‌ای با مجله "پاسدار اسلام" به بیان شرح دقیق این رخداد می‌پردازد و می‌گوید: «در مرداد ۸۸ مسئولیت من تمام می‌شد. یک جلسه آقای موسوی و آقای هاشمی را به قوه قضائیه دعوت کردیم. آقای موسوی برای تظاهرات اعلامیه داده بود. گفتم «آقا! این‌کار را نکنید و از این کار دست بکشید». گفتم «اگر به نتایج انتخابات اعتراضی دارید، آقا قبول دارند و هیئتی را برای بررسی معین می‌کنند». گفت «شرط لغو بیانیه این است که به من اجازه بدهند در صدا و سیما صحبت کنم». گفتم می‌شود این کار را کرد. به دفتر آقا زنگ زدم. آقای جلیلی تازه دبیر شورای امنیت شده بود. به ایشان هم زنگ زدم و گفتم ایشان چنین شرطی دارد. گفتند «ما ترتیب کار را می‌دهیم». گفتم «باید به صدا و سیما بگویید که زمان بگذارند که ایشان صحبت کند». بعد گفتم «آقایان با شرط شما موافقند، شما هم تظاهرات را لغو کنید». آنجا پیش ما قول داد این کار را بکند و آنها هم واقعاً حاضر بودند که به ایشان برای صحبت در تلویزیون وقت بدهند، اما از پیش ما که رفت، نمی‌دانم کدام خنّاسان ذهنش را عوض کردند و کار خودشان را کردند.
این روایت دقیق آیت‌الله هاشمی شاهرودی نشان می دهد سعید جلیلی در ایام فتنه از هیچ تلاشی حتی تریبون دادن به سران فتنه مضایقه نکرد اما فتنه گرانی که از کشورهای بیگانه مدیریت می شدند هربار با بهانه‌ای به یاغی گری خود ادامه می‌دادند.
