به گزارش راه شلمچه، چند وقت پیش بود که باران تهران را شست و برخی از معابر پایتخت دچار آبگرفتگی شد. تونل امیر کبیر هم به سبب همین آب گرفتگی مسدود و بسته شد. در آن زمان «پیروز حناچی» شهردار تهران با عذرخواهی از مردم نسبت به وضعیتی که بارندگی در پایتخت بوجود آورد با انداختن توپ آبگرفتگی ها به زمین مردم از شهروندان تهرانی خواست تا با رعایت نظافت شهری به شهرداری تهران یاری برسانند. برخی از معاونان شهرداری تهران نیز با انتقاد از مردم که اشغال در جوی های آب می ریزند و همین موارد باعث بالا آمدن آب و آب گرفتگی معابر می شوند همین خط را ادامه دادند.
اما موضوع اینجاست که شهرداری تهران چه اقداماتی را پیش از زمان و در شرایط نسبتا بحرانی انجام می دهد. جالب اینجاست که شهرداری تهران بیشتر توان خود را روی طرح های نمایشی گذاشته که چندان نمی تواند نیاز شهروندان تهرانی را براورده کند. در مواقع بحران هم شهرداری جز عذرخواهی از مردم و انداختن گناه به گردن خود آنان کار خاصی انجام نمی دهد. طرح دوچرخه سواری در تهران که با سه شنبه های بدون خودرو آقای شهردار چندی تبلیغ شد یکی از همین موارد است. درحالی که منتقدان و حتی اعضای شورای شهر تهران مطرح می کنند که نه تنها زیرساخت شکل گیری و اجرای چنین طرحی در شهر تهران وجود ندارد بلکه یک هزارم از مشکل پایتخت نشینان را نیز در این حوزه حل نمی کند.
در همین رابطه، طرح حناچی از سوی «محسن هاشمی» رئیس شورای شهر تهران مورد انتقاد قرار گرفت که دوچرخه سواری یک هزارم از مشکل حمل و نقل شهری ما را برطرف نمی‌کند.
این انتقاد را «غلامحسین کرباسچی» دبیر کل حزب کارگزاران و شهردار دوره اصلاحات نیز مطرح می کند. وی بیان می کند که «ای کاش آقای حناچی بجای دوچرخه صبح زود بدون ترافیک با ماشین می رفت در دفتر کارش و پیگیری و تلاش می کرد که زودتر صدها واگن معطل مانده مترو به خطوط مترو ملحق شوند که صدها هزار مسافر مترو راحت تر و سریعتر برسند و دها هزار اتومبیل کمتر بیرون بیایند.»
«مهدی چمران»، رئیس شورای شهر چهارم هم بر همین سخنان کرباسچی صحه می گذارد و بیان می کند: « این مسیرهای دوچرخه‌سواری که درست کردند نیز من تا حالا ندیده‌ام کسی در این مسیرها با دوچرخه تردد کند، جز بعضی اوقات شب که برخی دخترها برای تفریح می‌آیند و از این مسیرها استفاده می‌کنند. خب! اینها که برای کاهش ترافیک کارگشا نیست. حداکثر کارگشایی دوچرخه برای ترافیک در طرح جامع ترافیک تهران ۲ درصد پیش‌بینی شده است. این در حالی است که در همین طرح، سهم مترو برای کاهش ترافیک تهران ۳۰ درصد است.»
اما به طور عملیاتی که به طرح دوچرخه سواری و سامانه موبایلی که این طرح دارد رجوع می کنیم بیشتر متوجه عدم کارایی آن می شویم. ازیک سو برای اینکه اولین بار از این طرح استفاده کنید بایستی 190 هزار تومان بابت استفاده از دوچرخه های این طرح پول به حساب آن واریز کنید. از سوی دیگر برای هر استفاده و در مدت زمان نیم ساعت هزار و پانصد تومان این طرح از استفاده کنندگان اخذ می کند.
این در شرایطی است که اگر فرد بیش از زمان نیم ساعت و حتی یک دقیقه هم بیشتر از این طرح استفاده کند نیز باید هزار و پانصد تومان بپردازد. یعنی فردی که 31 دقیقه از این طرح استفاده کرده است بایستی 3 هزار تومان بابت استفاده از آن پرداخت نماید. با این حال بیشتر از اینکه این طرح برای تردد مناسب باشد برای تفریح برخی از افراد مناسب است. چراکه این دوچرخه ها تنها به درد مسیرهای خیلی کوتاه و غیر سربالایی می خورند و خود طراحان آن هم استفاده ازاین طرح را با قید مالی محدود کرده اند که با توجه به عدم زیرساخت و هزینه آن مقرون به صرفه نیست. همچنین این طرح ها اصلا مناسب روزهای بارانی نیستند و حتی این موضوع در آیین نامه طرح تاکید شده است.
بنابراین خود شرایط طرح و آیین نامه آن سخنان کرباسچی و چمران در اینکه این طرح نمی تواند چندان کارایی داشته باشد را تایید می کند.
با این حساب شاهد نوعی مدیریت نمایشی در شهر تهران هستیم که اگر امروز هم مشکلاتی برای شهروندان تهرانی بوجود نیاورد قطعا در آینده با توجه به اینکه مشکلات و نیازهای شهر تهران به سرعت در حال افزایش است و میزان خدمات امروز مناسب این نیاز نیست، شهروندان تهرانی را دچار مشکل می کند. چراغ خطر و قرمز از همین امروز با مشغول شدن مسئولان شهر تهران به طرح های نمایشی روشن شده است تا جایی که حالا شخصیت هایی که در این حوزه در جناح های مختلف سیاسی کار کرده اند و تجربه دارند نسبت به این رویکرد شهرداری تهران تذکر و هشدار می دهند.
منبع؛ جهان نیوز
