چه کسی سیدحسن خمینی را از کاندیداتوری منع کرد؟

به گزارش راه شلمچه، حمید رسایی نوشت: "یکی از برادران سیدحسن خمینی در مصاحبه با رسانه‌ها اعلام کرده که در هفته‌های اخیر، اقبال زیادی به حاج حسن شده و بزرگان زیادی ایشان را تنها کسی دانستند که می‌تواند با کاندیدا شدن، کشور را با شعار «همه با هم» امام خمینی متحد کند!

مطابق آنچه سیدیاسر خمینی روایات کرده، برادرشان با تردید در حال مشورت و بررسی جوانب امر بودند تا اینکه امروز مطابق دیدارهای نوبه خود با رهبری به دیدن ایشان رفتند که طی این ملاقات، رهبر انقلاب کاندیداتوری ایشان در انتخابات را به صلاح ندانستند و با بیان اینکه حاج حسن آقا را مانند فرزند خود می دانند، از ایشان خواستند که در شرایط فعلی به این عرصه ورود نکنند. با توجه به این توصیه، طبیعی است که تصمیم ایشان روشن است و اخوی یقینا تصمیمی برای کاندیداتوری ندارند."

این روایت، حکایت از این می‌کند که سیدحسن خمینی برای ورود در کارزار انتخابات ۱۴۰۰ عزم جدی داشته است، درحالی که وی کمترین شرایط کاندیداتوری ریاست جمهوری (سابقه اجرایی و مدیریت کلان) را ندارد. بنابراین جای بسی تعجب است که وی چگونه چنین پیشنهادی را بر زبان جاری ساخته آن هم با وجود اینکه رهبر انقلاب، همین چند هفته قبل درباره سنگینی بار این مسئولیت و ناتوانی برخی‌ها در حمل آن، تعابیر تأمل برانگیزی بکار بردند.

بنابر این بدیهی است که امام خامنه‌ای چنین توصیه‌ای پدرانه به فرزندی داشته باشند که بدون برخورداری از شرایط قانونی و توان لازم، با تحریک عناصر افراطی و بعضا بدنام، بدنبال این هستند تا در سایه نام "خمینی" برای خود کیسه سیاسی بدوزند.

اما امام خامنه‌ای اولین پدری نیستند که چنین منع دلسوزانه‌ای را در برابر این فرزند قرار داده‌اند. پیش از این امام خمینی (ره) در تاریخ ۲۴ اردیبهشت ۱۳۶۰ نامه مهمی را خطاب به نوه جوان دیگرشان می‌نویسند. با دقت و تامل در این نامه و نگاه به مسائل این روزهای کشور، شما هم به این نتیجه خواهید رسید که احتمالا  این توصیه حضرت امام (ره) هم در کنار نکات مهم دیگر به سید حسن خمینی یادآوری شده است.

امام خمینی (ره) در این نامه خطاب به نوه ارشد خود (فرزند مرحوم شهید آقا مصطفی) می‌نویسند:

«بسمه تعالی‌ / پسرم، حسین خمینی! جوانی برای همه خطرهایی دارد که پس از گذشت ایام، انسان متوجه می‌شود. من میل دارم کسانی که به من مربوط هستند در این کوران های سیاسی وارد نشوند. من امید دارم که شما مجاهدت در تحصیل علوم اسلامی، با تعهد به اخلاق اسلامی و مهار کردن نفس اماره بالسوء، برای آتیه مورد استفاده واقع شوی.

من علاوه بر نصیحت پدری پیر به شما امر شرعی می‌کنم که در این بازی‌های سیاسی وارد نشوی و واجب شرعی است که از این برخوردها احتراز کنی. من به شما امر می‌کنم که به حوزه علمیه قم برگرد و با کوشش به تحصیل علوم اسلامی- انسانی بپرداز. از خداوند تعالی توفیق شما و همه محصلین را خواستارم./ ۹ رجب ۱۴۰۱ / روح الله الموسوی الخمینی»‌ صحیفه نور: جلد ۱۴، صفحه ۳۴۵.

شاید گفته شود که نامه حضرت امام به سیدحسین خمینی، مربوط به زمانی است که وی حامی بنی‌صدر بود و رسانه‌های بیگانه، نظام سلطه، منافقین و سلطنت‌طلبان هم مدافع بنی‌صدر بودند و امام نمی‌خواست نوه‌اش در این پازل قرار بگیرد. بنابر این، منع امام نسبت به نوه شان، مختص سیدحسین است و شامل سیدحسن نمی شود.

این برداشت درست نیست چرا که؛

اولا: حضرت امام بصورت کلی می‌فرمایند: «من میل دارم کسانی که به من مربوط هستند در این کوران‌های سیاسی وارد نشوند.»‌ و به همین دلیل تا در قید حیات بودند، حتی پس از آن نیز علی‌رغم دعوت‌های مختلف، فرزند بزرگوارشان (مرحوم سیداحمد خمینی) هرگز در این امور ورود نکردند و مسئولیتی نپذیرفتند.

ثانیا: امروز نیز مثل آن روز، افراد و جریانی به دنبال فتنه‌انگیزی و بهره برداری از بیت امام و نام خمینی است که از قضا همان رسانه‌های بیگانه، همان نظام سلطه، همان منافقین و همان سلطنت‌طلبان، مدافع آن افراد و آن جریان هستند. اینجاست که تیزهوشی نوه گرامی امام، می طلبید تا مانند پدر بزرگوارشان، مراقب فتنه‌گری‌ها باشند و بدون هزینه‌کرد از رهبر انقلاب، خود پاسخ منفی را از همان ابتدا به این درخواست‌های نابجامی‌داد.

ثالثا از باب تنقیح مناط (روشی که مجتهد بر اساس آن، قصد شارع را از کلام وی استخراج می‌کند و حکم واقعه‌ای را که در مورد آن نص وجود دارد، به واقعه‌ای دیگر که در مورد آن نص وجود ندارد، سرایت می‌دهد.) حکم هر دو نوه یکی است.

بنابر این عدم کاندیداتوری سیدحسن در انتخاب، علاوه بر فقدان شرایط قانونی، منع شرعی امام خمینی (ره) درباره منسوبین‌شان است. بدیهی است با این دو مانع جدی و مهم، وقتی سیدحسن از امام خامنه‌ای استمزاج کند، پاسخ منطقی مخالفت بشنود.