به گزارش راه شلمچه، از دهه هفتاد به این سو، که عده‌ای از دانشجویان پیرو خط امام سابق، تغییر فکر و مواضع دادند، ماجرای تسخیر لانه جاسوسی آمریکا نیز تحت تأثیر این موضوع قرار گرفته است.
هر ساله به‌طور مشخص در ایام سالروز تسخیر سفارت امریکا، و گاه و بی‌گاه در ایام دیگر سال، همان‌هایی که از خط انقلاب فاصله گرفته‌اند، در مصاحبه‌ها و یادداشت‌هایشان تسخیر لانه جاسوسی در سال ۵۸ را کاری اشتباه می‌دانند و اعلام می‌کنند که اگر به عقب باز می‌گشتند، سفارت را تسخیر نمی‌کردند.
به گزارش رجانیوز، امثال اصغرزاده و عباس عبدی و سایرین، بارها با اعلام اینکه کارشان در سال ۵۸ غلط بوده، سعی کرده‌اند رخداد ۱۳ آبان ۵۸ را مولود اقدامات خودشان بدانند. به عبارتی دقیق‌تر، خط امامی‌های دهه شصت و اصلاح‌طلبان امروز، در پی آن هستند که ابتدا سند تسخیر لانه جاسوسی را به اسم خود زده و در مرحله بعدی، با اعلام برائت از کار چهل سال قبل‌شان، اساس آن اقدام را باطل بدانند.
ابراهیم اصغرزاده در مناظره‌ای که در سال 96 در حزب اسلامی کار داشت، تاکید کرده بود که «بنده از اشغال سفارت آمریکا عذرخواهی می‌کنم.»
العربیه، سایت وابسته به سعودی نیز در خبری که به مناسبت سالروز تسخیر لانه جاسوسی امریکا در ایران منتشر کرده است، جدیدترین ابراز پشیمانی اصغرزاده را پوشش داده است.
یکی از نگرانی‌هایی که مردم از همان ایام آغازین انقلاب داشتند، این بود که مبادا حوادث تیرماه ۱۳۳۲ تکرار شده و امریکا همانگونه که دولت مصدق را سرنگون کرد، انقلاب اسلامیِ نوپای ایران را هم از بین ببرد. پناه دادن امریکا به شاه فراری ایران نیز نگرانی مردم را بیش از پیش قوت بخشید. و طبیعی بود که قشر دانشجو و نخبه کشور، بیش از مردم عادی به ماجرا حساسیت نشان داده و نگران این موضوع، و به دنبال اقدام متناسب برای مقابله با عمل امریکا(پذیرش شاه) باشد.
کما اینکه حجت‌الاسلام موسوی‌خوئینی‌ها نیز در مقدمه‌ای که برای کتاب خاطرات ابتکار نوشته است، در‌این رابطه عنوان می‌کند: «به‌طور قطع اگر شرایط سال وقوع حادثه بررسی شود و دیدگاه‌های مردم ایران، به‌ویژه انقلابیون در مورد دخالت‌های امریکا در اوضاع داخلی کشور، نظیر انجام کودتای سال ۱۳۳۲، در نظر گرفته شود، چه بسا هر داور بی‌طرفی این اقدام را در آن زمان به‌عنوان تنها راه دادخواهی دانشجویان در برابر دولت امریکا بداند.»
به این ترتیب تسخیر لانه جاسوسی آمریکا در سال 1358، برخاسته از جامعه و با حمایت مردم و امام خمینی و با علم‌داری دانشجویان انجام شد. پس با این حساب، بودند کسانی که در غیاب اصغرزاده و عبدی و امثالهم، به دشمنی آمریکا با انقلاب و مردم ایران واکنش نشان دهند.
معصومه ابتکار در کتاب خاطرات خود(«تسخیر») به پشتیبانی‌ها و اعلام حمایت‌های گروه‌ها و قشر‌های مختلف جامعه از اقدام انقلابی دانشجویان اشاره کرده و این حمایت‌ها را باعث دلگرمی و قوتِ‌قلب دانشجویان تسخیر کننده می‌داند. حتی عنوان می‌کند که حمایت‌های مردمی از دانشجویان، ثبات قدم دانشجویان در پیش‌روی به سوی اهدافشان را به ارمغان آورد.
تسخیر لانه جاسوسی در واکنش به اقدامات خصمانه آمریکا علیه ایران، بر آمده از تفکر یک ملت انقلابی بود و هیچ‌کس نمی‌تواند سند تسخیر لانه جاسوسی را به اسم خودش بزند.
اما اگر قرار بر این باشد چنین رخدادی به نام دانشجویان اقدام کننده زده شود، «رجب‌بیگی»ها و «وزوایی»ها و «ورامینی‌ها» و «صبوری»ها و «بسطامی»ها که پای آرمان‌ها و ارزش‌هایشان ایستادند و به شهادت رسیدند، ارجح‌تر از امثال ابراهیم اصغرزاده و عباس عبدی و محمدرضا خاتمی هستند که ارزش‌ها را قربانیِ تغییر مواضع خودشان کردند.
منبع؛ رجانیوز
