به گزارش راه شلمچه، قاسم جعفری عضو هئیت علمی دانشگاه و نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی در یادداشتی به‌مناسبت درگذشت مارادونا فوتبالست مشهور آرژانتینی نوشت: اسطوره فوتبال بود، یعنی همان اندازه که ما حاج قاسم، شهید قدس را ارج می نهیم فوتبالی ها و بلکه ورزش دوستان او را تکریم می کنند. ( از قدیم گفته اند در مثل مناقشه نیست ، و الا حاج قاسم کجا و دیگران ) شهرت افسانه ایش تا حدی بود که انگار خیلی ها باورشان نمیشد او در جمع آدم های ساکن زمین دیده شود . طنز جالبی است ؛ می گویند وقتی به دلیل عوارض افسردگی پس از ترک اعتیاد در یک مرکز روان درمانی بستری بود به هنگام خروج گفت اینجا اگر کسی ادعا کند " چه گوارا " یا " گاندی " است باور می کنند ؛ وقتی من صادقانه می گفتم " مارادونا " هستم همین دیوانه ها مسخره ام می کردند ! انگار او آنجا فهمیده بود که با گرفتاری در دام دیو اعتیاد چه بلایی بر سر خود آورده است و چه امید هایی را نا امید کرده است.
خیلی ها از دریبل هایش ، دویدن هایش ، زیبا گل زدن هایش و بویژه دو گل به یادماندنی که در جام جهانی ۱۹۸۶ به انگلیس زد یاد می کند . انگار یکی از آن گل ها را با دست زده بود و از آن به بعد انگلیسی ها نامش را دست شیطان گذادند و آرزانتینی ها دست خدایش خواندند چون تو گویی علاوه بر بازی فوتبال انتقام اشغال جزایر فاکلند را از دولت تاچر گرفته بود. این حرف ها از منی که هیچ تخصصی در فوتبال ندارم در واقع حجی کردن تفسیر و تحلیل های صاحب نظران است اما برایم جالب بود که او در عین حال از عالم سیاست دور نبوده است .در سال ۲۰۰۵ در اعتراض به حضور بوش پسر در کنفرانس مشترک کشورهای دو بخش شمال و جنوب قاره امریکا با پیراهنی ظاهر شد که شعار ، " بس کن بوش " بر رویش نقش بسته بود و او را قاتل و خونریز توصیف کرده بود .
سال ۲۰۰۷ در مصاحبه تلویزیونی با صراحت اعلام کرد با هر چیزی که نشان آمریکایی دارد میانه خوبی ندارد . دونالد ترامپ را به دلیل سیاست کینه توزانه اش علیه کشورهای آمریکای لاتین عروسک خیمه شب بازی خواند و پیروزی تیمش را در یکی از مسابقات تقدیم نیکلاس مادورو رییس جمهور ونزوئلا کرد که زیر شدید ترین فشارهای امریکایی ها بود . او گفت امریکایی ها به دلیل داشتن بمب اتم فکر می کنند ژاندارم عالمند و می توانند همه را تحت سلطه بگیرند اما خواب این گردن کشان هرگز تعبیر نمی شود و قادر نیستند ما را خریداری کنند . دولت امریکا به دلیل همین مواضع سال ها بود که وی را ممنوع الورود کرده بود .
رابطه بسیار نزدیکی با فیدل کاسترو داشت در روز مرگش گریست و از او به عنوان " پدر معنوی " یاد کرد و جالب است که او هم در سالروز مرگ رهبر کوبا جان داد .
او کلا از نماد های مبارزه با ایالات متحده در امریکای لاتین - چه گوارا ، کاسترو ، هوگو چاوز ، مادورو و غیره - حمایت می کرد و حتی در انتخابات سال ۲۰۱۷ با صراحت اعلام کرد من و خانواده ام سربازان مادورو و در کنار او هستیم .
سیاست ورزی مارادونا در مساله فلسطین بعد جذاب تری دارد ؛ در ۲۰۱۱ پس از تمرین با تیم اماراتی در حال ترک استادیوم بود که جوانانی فلسطینی به تشویقش پرداختند و یکی از آنان عبای بومی فلسطینی را به او هدیه داد ؛ از ته دل خندید جوان را در آغوش گرفت و فریاد زد :" زنده باد فلسطین " یک سال بعد اعلام کرد ؛" مفتخرم که به سرزمین فلسطین دعوت شده ام . من همواره در صف اول حمایت از قضیه عادلانه ملت بزرگ فلسطین خواهم ماند . همه باید در کنار آنان بایستیم . مردم فلسطین را مثل نوه هایم دوست دارم و با کمال میل به میان آنان می روم و مهم نیست که کسانی عصبانی می شوند . - به قول عوام کاش بلای او به جان حکام خود فروخته و خائن عرب می خورد که این روزها برای عادی سازی روابط با صهیونست ها هروله می کنند .- مارادونا در حاشیه جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه اعلام کرد :" من فلسطینی ام .قلب من فلسطینی است . " محمود درویش شاعر معروف فلسطینی که بیش از سی دفتر شعر دارد و در اعتراض به پیمان خیانت بار اسلو در سال ۱۹۹۳ از سازمان تحت امر یاسر عرفات کناره گرفت ، سال ها قبل به هنگام بازگشت مارادونا از سفر یک ماهه به فلسطین در بدرقه اش چنین سرود ؛
" پس از رفتنش چه باید کرد ؟ حال که به او عادت کرده ایم و با پاهای معجزه آفرینش قلبمان می تپد و آرام می گیرد . بعد از او با چه کسی شب نشینی کنیم ؟ یک ماه تمام همدمش بودیم و از تماشاگری ساده به عشاقش مبدل شدیم ؛ دیگر با کی انس بگیریم ؟ او قهرمانی بود که لیاقت مدح و ثنا را داشت . نمی دانم با رفتنش به نفع چه کسی فریاد بکشیم و اشک شوق نثارش کنیم ؟ او خواسته درونمان را شعله ور کرد . به ما فهماند که نیاز به یک قهرمان داریم تا همراهی اش کنیم با دستانمان تشویقش کنیم و برای پیروزی اش به دعا بایستیم جهت سلامتی اش حرز بر گردن آویزیم و از شکست او و آرزوهایمان نگران باشیم .
اینک او رفت و ما چه می دانیم در عالم ماندگار پرونده اش چیست و سر و کارش با کدام سرنوشت است اما بابت ایستادن در کنار مردم مظلوم فلسطین و سپر کردن سینه اش در برابر رقتار طاغوتی شیطان بزرگ برای همیشه ممنونش خواهیم بود . بله ، دفاع از مظلوم و خصم ظالم بودن یک قاعده انسانی است و محدود به دین و سرزمین و زمان خاصی نمی شود . آنان که آزادگی را می فهمند و از فطرت الهی بالکل فاصله نگرفته اند بالاخره در بزنگاه های اساسی زندگی در صف سپاه خیر می ایستند و در حد وسع با شرور گلاویز می شوند.
• افسوس و دو صد حسرت ! بسیاری از سلبریتی های دیار ما کجا سیر می کنند و بسیاری از نام و نشان داران دنیا کجا ؟!
یا حق !
رابطه بسیار نزدیکی با فیدل کاسترو داشت در روز مرگش گریست و از او به عنوان " پدر معنوی " یاد کرد و جالب است که او هم در سالروز مرگ رهبر کوبا جان داد .
او کلا از نماد های مبارزه با ایالات متحده در امریکای لاتین - چه گوارا ، کاسترو ، هوگو چاوز ، مادورو و غیره - حمایت می کرد و حتی در انتخابات سال ۲۰۱۷ با صراحت اعلام کرد من و خانواده ام سربازان مادورو و در کنار او هستیم .
سیاست ورزی مارادونا در مساله فلسطین بعد جذاب تری دارد ؛ در ۲۰۱۱ پس از تمرین با تیم اماراتی در حال ترک استادیوم بود که جوانانی فلسطینی به تشویقش پرداختند و یکی از آنان عبای بومی فلسطینی را به او هدیه داد ؛ از ته دل خندید جوان را در آغوش گرفت و فریاد زد :" زنده باد فلسطین " یک سال بعد اعلام کرد ؛" مفتخرم که به سرزمین فلسطین دعوت شده ام . من همواره در صف اول حمایت از قضیه عادلانه ملت بزرگ فلسطین خواهم ماند . همه باید در کنار آنان بایستیم . مردم فلسطین را مثل نوه هایم دوست دارم و با کمال میل به میان آنان می روم و مهم نیست که کسانی عصبانی می شوند . - به قول عوام کاش بلای او به جان حکام خود فروخته و خائن عرب می خورد که این روزها برای عادی سازی روابط با صهیونست ها هروله می کنند .- مارادونا در حاشیه جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه اعلام کرد :" من فلسطینی ام .قلب من فلسطینی است . " محمود درویش شاعر معروف فلسطینی که بیش از سی دفتر شعر دارد و در اعتراض به پیمان خیانت بار اسلو در سال ۱۹۹۳ از سازمان تحت امر یاسر عرفات کناره گرفت ، سال ها قبل به هنگام بازگشت مارادونا از سفر یک ماهه به فلسطین در بدرقه اش چنین سرود ؛
" پس از رفتنش چه باید کرد ؟ حال که به او عادت کرده ایم و با پاهای معجزه آفرینش قلبمان می تپد و آرام می گیرد . بعد از او با چه کسی شب نشینی کنیم ؟ یک ماه تمام همدمش بودیم و از تماشاگری ساده به عشاقش مبدل شدیم ؛ دیگر با کی انس بگیریم ؟ او قهرمانی بود که لیاقت مدح و ثنا را داشت . نمی دانم با رفتنش به نفع چه کسی فریاد بکشیم و اشک شوق نثارش کنیم ؟ او خواسته درونمان را شعله ور کرد . به ما فهماند که نیاز به یک قهرمان داریم تا همراهی اش کنیم با دستانمان تشویقش کنیم و برای پیروزی اش به دعا بایستیم جهت سلامتی اش حرز بر گردن آویزیم و از شکست او و آرزوهایمان نگران باشیم .
اینک او رفت و ما چه می دانیم در عالم ماندگار پرونده اش چیست و سر و کارش با کدام سرنوشت است اما بابت ایستادن در کنار مردم مظلوم فلسطین و سپر کردن سینه اش در برابر رقتار طاغوتی شیطان بزرگ برای همیشه ممنونش خواهیم بود . بله ، دفاع از مظلوم و خصم ظالم بودن یک قاعده انسانی است و محدود به دین و سرزمین و زمان خاصی نمی شود . آنان که آزادگی را می فهمند و از فطرت الهی بالکل فاصله نگرفته اند بالاخره در بزنگاه های اساسی زندگی در صف سپاه خیر می ایستند و در حد وسع با شرور گلاویز می شوند.
• افسوس و دو صد حسرت ! بسیاری از سلبریتی های دیار ما کجا سیر می کنند و بسیاری از نام و نشان داران دنیا کجا ؟!
یا حق !
