به گزارش راه شلمچه، تعداد زیادی از ایثارگران از غفلت مسئولان نسبت به خودشان گلایه دارند و نمی‌دانند که باید اعتراضشان را به کجا ببرند؟!
سال‌های گذشته، چند تجمع مقابل بنیاد شهید برگزار شد که ثمره چندانی برای ایثارگران نداشت، اما همین تجمع ایثارگران تبدیل به خوراک خبری برای رسانه‌های معاند شد. متأسفانه مسئولان برای تکرار نشدن تجمعات اعتراضی ایثارگران نیز اقدام مؤثری انجام نداده‌اند و حالا ایثارگران می‌گویند که صبرشان از وعده‌های بی‌عمل مسئولان و بی‌انصافی‌هایی که در حق‌شان شده لبریز شده‌است.
جز حمایت‌های لفظی هیچ حمایتی از ایثارگران نشده‌است
آقای نعمتی که جانباز دو چشم نابینا و دو دست قطع است، درباره شرایط زندگی‌اش به خبرنگار «جوان» می‌گوید: «من فوق‌لیسانس حقوق دانشگاه تهران و جزو شناگران قهرمان کشوری نابینایان هستم، یعنی تنها نابینایی که در سطح کشور توانسته ۷ کیلومتر در آب‌های آزاد شنا کند، اما در این شرایط هم هیچ‌کدام از مسئولان دولتی یا سازمان بنیاد شهید به سراغ من نیامدند تا از من تقدیر کنند یا حداقل بگویند کمکی نیاز دارم یا نه! در صورتی که شاید اگر چنین کاری از سوی شخصی در نقطه دیگری از دنیا انجام می‌شد، مسئولان آن کشور از او تقدیر و تشکر می‌کردند و از هیچ کاری برای کمک به او دریغ نمی‌کردند.»
او ادامه می‌دهد: «من از دولت گلایه دارم؛ نه این دولت و آن دولت، از همه دولت‌ها که توجهی به جانبازان نکرده‌اند. در حالی که وظیفه دولت‌ها اجرای قوانین است، از قانونی که به نفع ایثارگران است، سرپیچی کرده‌اند.»
این جانباز بالای ۷۰ درصد ادامه می‌دهد: «مدرک کارشناسی ارشد دارم، اما حقوقم از یک آبدارچی در بنیاد شهید کمتر است. متأسفانه چارت حقوقی که براساس قانون مدیریت کشوری تعیین شده‌است، در مورد جانبازان رعایت نمی‌شود و این مسئله مشکلات زیادی را برای ما ایجاد کرده‌است.»
آقای نعمتی با گلایه از حمایت نکردن مسئولان مربوطه اظهار می‌دارد: «متأسفانه جز حمایت‌های لفظی از سوی مسئولان، «در عمل» هیچ حمایتی از ایثارگران نشده‌است و تنها سال به سال و در مناسبات مختلف آن هم در رسانه‌ها به ما توجه می‌شود. مثلاً در مناسبات خاص به تعدادی از جانبازانی که اعتراضی به وضع موجود نمی‌کنند، سرزده می‌شود و مورد تقدیر و تشکر قرار می‌گیرند!»
این ایثارگر به مشکلاتی که در زندگی‌شخصی‌اش دارد، اشاره می‌کند و می‌گوید: «سه فرزند محصل دارم و باید برای هر کدامشان ۱۲ میلیون تومان هزینه سرویس مدرسه بدهم؛ در حالی که پیش‌تر مدارس شاهد، پولی بابت سرویس نمی‌گرفتند، اما امسال هزینه سرویس اضافه شده‌است! در کنار اینها، هزینه‌های تحصیل فرزندان و خورد و خوراک و درمان هم اضافه می‌شود. این در حالی است که حقوق من کمتر از ۱۰ میلیون تومان است.»
او ادامه می‌دهد: «من نه چشم دارم و نه دست. در چنین شرایطی پدر و مادر پیری دارم که تحت تکفل من هستند. پدرم پارکینسون دارد و باید پرستار داشته باشد، اما از عهده هزینه‌های پرستار برنمی‌آیم و خودم باید اموراتش را با شرایطی که دارم انجام دهم! در این مورد نیز بنیاد شهید هیچ کمکی به من نکرده‌است.»
وضعیت زندگی ایثارگران نامناسب است
آقای نعمتی با اشاره به اینکه درگیر دیسک گردن و کمر شده‌است، می‌گوید: «من از بنیاد شهید و مسئولان دولتی می‌خواهم که قانون را رعایت کنند و حق و حقوق ما را طبق آنچه قانون گفته‌است تعیین و واریز کنند، اما برخی از مدیران در سازمان، ما را زیاده‌خواه می‌دانند و رفتار شایسته‌ای با ما ندارند.» این ایثارگر ادامه می‌دهد: «قوانین بین‌المللی می‌گوید مجروح جنگی باید در رفاه باشد و در آرامش اعصاب زندگی کند. همچنین نباید در تأمین هزینه‌هایش مشکلی داشته باشد، اما زندگی ما کاملاً با این شرایط متفاوت است و ما از صبح هنگام باید درگیر تأمین هزینه‌های زندگی یا شرمنده زن و فرزندمان باشیم.»
او با گلایه از بی‌تفاوتی بنیاد شهید نسبت به مناسب‌سازی منازل ایثارگران می‌گوید: «بنیاد شهید دغدغه‌ای برای مناسب‌سازی خانه‌های ایثارگران ندارد. این سازمان می‌گوید در این خصوص پول ندارد و فقط در حد ۱۰ میلیون تومان می‌تواند کمک کند! مبلغی که شاید با آن بتوان دیوار را رنگ زد، نه اینکه خانه را مناسب‌سازی کرد.»
آقای نعمتی با اشاره به اینکه بوق و کرنای مسئولان زیاد است، اما جانبازان با وضعیت نامناسب زندگی می‌کنند، اظهار می‌دارد: «هر چند وقت یک‌بار مسئولان پشت تریبون می‌آیند و کار‌های نکرده‌شان را تبلیغ می‌کنند. در حالی که آن‌ها حرف‌هایشان را عملی نکرده‌اند، طوری جلوه می‌دهند که گویا ما در ناز و نعمت زندگی می‌کنیم و فقط وجهه ما را نزد مردم خراب کرده‌اند.»
او صدایش بغض‌آلود می‌شود و با بیان اینکه اگر زمان به عقب بازگردد نیز باز هم به میدان جنگ خواهد رفت، می‌گوید: «من آن روز‌ها برای وطن و ناموس به جنگ رفتم، امروز هم جنگ شود، حتماً در صف اول خواهم رفت تا باز هم بجنگم، اما وقتی زندگی‌مان تأمین نمی‌شود، برای فرزندانم سؤال است که چرا سلامتی‌ام را از دست داده‌ام؛ ریه، چشم و دستانم را از بین برده‌ام، اما مسئولان هیچ سراغی از من نمی‌گیرند؟»
درخواست ایثارگران برای اجرای قانون
در ماده ۲۶ قانون جامع خدمات‌رسانی به ایثارگران، مصوبه سال ۷۶ مشخص‌شده بنیاد شهید برای جانبازان بالای ۵۰ درصد و برخی جانبازان زیر ۵۰ درصد که نیاز به نگهداری دارند، ماهانه حقوقی برابر حداقل حقوق کارگر مصوب و به حساب جانبازان واریز کند. در همین قانون بند دیگری به نام بند همیاری وجود دارد که طبق آن همسر جانبازان از حقوقی معادل همین حقوق برخوردار خواهد شد. در سال‌های گذشته و معمولاً خردادماه هر سال، بودجه بنیاد شهید اعمال و مبالغی به حساب جانبازان واریز می‌کرده‌است، امسال، اما این کار انجام نشد. آنطور که برخی از ایثارگران می‌گویند سازمان برنامه و بودجه موافق افزایش ۱۰ درصدی حق پرستاری ایثارگران بوده‌است. طی جلساتی که نمایندگان جانبازان با مسئولان گذاشته‌اند و نامه سرگشاده‌ای که به رئیس‌جمهور و رئیس سازمان برنامه و بودجه نوشته‌اند، درخواست اجرای قانون برای حقوق ایثارگران را داشتند. پس از آن سازمان برنامه و بودجه اعلام کرده که با افزایش ۳۸ درصدی حق پرستاری ایثارگران موافق است، این در حالی است که بند همیاری در حقوق ایثارگران هیچ‌گونه افزایشی نداشته‌است.
یک ایثارگر: افزایش ۳۸ درصدی حق پرستاری کمتر از قانون است
آقای صبوری یکی از جانبازان ۶۵ درصد به خبرنگار «جوان» می‌گوید: «در سال‌های گذشته دولت‌های مختلف آمدند و رفتند، اما نمی‌دانیم مشکل از کجاست که پرداخت حقوق پرستاری جانبازان به درستی انجام نمی‌شود! مشخص نیست که رئیس سازمان برنامه و بودجه چطور می‌گوید که بودجه در این خصوص پیش‌بینی نشده‌بود. این حرف‌ها برای ما باورپذیر نیست.»
او ادامه می‌دهد: «به نظر من در بنیاد شهید فقط «ویلچر» و «جانباز ۷۰ درصد به بالا» مهم است، چراکه شخصی با یک دست از بازو قطع شده که نمی‌تواند دست مصنوعی بگذارد، ۵۰ درصد جانباز تعیین شده است و حمایت چندانی از او نمی‌شود.»
این ایثارگر با اشاره به وعده‌های بی‌عمل مسئولان اظهار می‌دارد: «مدیر کل دفتر برنامه و بودجه بنیاد شهید و امور ایثارگران از افزایش ۳۸ درصدی حق پرستاری جانبازان خبر داده و آقای قاضی‌زاده هاشمی هم اعلام کرده که این افزایش حقوق اعمال شده‌است. اما آن چیزی که در فیش حقوقی ایثارگران و واریز حقوق مردادماه‌شان وجود دارد، نشان می‌دهد هیچ افزایشی در حق پرستاری صورت نگرفته‌است. این در حالی است که اگر افزایش ۳۸ درصدی حق پرستاری اعمال شود، باز هم کمتر از آن چیزی است که در قانون وجود دارد.»
پاداش پایان خدمات هنوز بعد از ۱۰ سال واریز نشده‌است!
در همین رابطه یوسف مجتهد، جانباز ۶۰ درصد که به صورت جدی پیگیر مطالبات ایثارگران است به خبرنگار «جوان» می‌گوید: «متأسفانه کوتاهی‌های مسئولان موجب نارضایتی جامعه ایثارگران از آن‌ها شده‌است، چراکه اقدامات انجام شده از سوی مسئولان در جهت تضییع حقوق جانبازان بوده‌است. از طرفی پاداش پایان خدمت بسیاری از ایثارگران بیش از ۱۰ سال است پرداخت نشده و این در حالی است که این مبالغ با گذشت چندین سال، ارزش واقعی خودش را از دست داده، یعنی اگر ایثارگران همین فردا هم پاداش پایان خدمتشان را بگیرند، بی‌ارزش شده‌است.»
او ادامه می‌دهد: «بی‌توجهی به ایثارگران هم در حق همیاری و هم در حق پرستاری بوده، حتی در کمک معیشت ایثارگری نیز بی‌انصافی شده‌است. این مسائل در تمام دولت‌ها وجود داشته و تراکم آن به دولت فعلی رسیده‌است. دیگر صبر و حوصله ایثارگران کم‌شده و وعده‌های مسئولان را باور نمی‌کنند. متأسفانه بسیاری از ایثارگران در کنار ما نیستند و «شهید» یا «فوت» شده‌اند؛ آن هم بدون اینکه پاداش پایان خدمتشان را گرفته باشند؛ چنین رفتاری شایسته ایثارگران نیست.»
مجتهد با گلایه از اقدامات رئیس سازمان برنامه و بودجه می‌گوید: «مهم‌ترین شخصی که مسئول و مقصر در مشکلات امروز ایثارگران است، رئیس سازمان برنامه و بودجه در زمان دولت‌های دوازدهم و سیزدهم و تیم آن‌ها است. آن‌ها یا در تأمین منابع ناکارآمد هستند یا حتی غرض‌ورزی خواسته یا ناخواسته دارند.»
این ایثارگر ادامه می‌دهد: «اگر تیم تشکیل شده در سازمان برنامه و بودجه با حسن‌نیت با ما رفتار می‌کردند، صبر بیشتری داشتیم، اما به قدری ما را درگیر مشکلات کرده‌اند که دیگر برای مسئله درمان نیز با مشکلاتی مواجه شده‌ایم، زیرا که بسیاری از مراکز درمانی با بیمه ایثارگری فسخ قرارداد کرده‌اند. این مسائل است که باعث شده ما دچار تردید شویم که آیا واقعاً منابع مشکل دارد یا مدیریت؟!»
او اظهار می‌دارد: «چطور سلبریتی‌ها، بازیگران و بازیکنان معروف به راحتی میلیارد‌ها از منابع بودجه عمومی می‌خورند و دو قورت و نیمشان هم باقی است، اما نوبت به مادر شهید یا ایثارگر و آزاده که می‌رسد مبالغ نصفه و نیمه واریز می‌شود.»
قیاس حقوق ایثارگران با اضافه کاری مسئولان دولتی
مجتهد، حقوق ایثارگری را با اضافه کاری مسئولان دولتی قیاس می‌کند و می‌گوید: «من یک روز به آقای نوبخت گفتم که حقوق جانبازان ۷۰ درصد نخاعی یک‌سوم اضافه کار آقایان هم نمی‌شود. چطور از او توقع دارند که با این حقوق زندگی‌اش را مدیریت کند؟»
این جانباز ۶۰ درصد با گلایه از نمایندگان مجلس می‌گوید: «اگر نمایندگان مجلس دغدغه‌ای برای حل مشکلات ایثارگران دارند، نظارت بر اجرای قانون را تقویت کنند، آن‌ها باید مسئولان مربوطه را به مجلس بکشانند و آن‌ها را بازخواست کنند. یا سازمان بازرسی کل کشور که می‌داند حقوق ایثارگران تضییع شده‌است، با ترک فعل مسئولان برخورد کند. مگر ترک فعل جرم نیست؟ چرا با مسئولانی که با ترک فعل خودشان مشکلاتی را برای ایثارگران ایجاد کرده‌اند، برخورد نمی‌شود؟»
او در پایان می‌گوید: «عمده مسئولان را در خصوص رسیدگی نکردن به ایثارگران غافل می‌دانم. هم مجلس، هم مجموعه‌های نظارتی و هم مجموعه‌های اجرایی در کشور نسبت به ایثارگران غفلت داشته‌اند. مجلس که فقط نباید قانون تصویب کند و به دولت بفرستد. پس نظارت بر اجرای قانون چه می‌شود؟»
چرا قوانین مصوبه ایثارگری به درستی اجرا نمی‌شود؟
سید کاظم موسوی، سخنگوی فراکسیون ایثارگران مجلس شورای اسلامی درباره لزوم رسیدگی به مشکلات ایثارگران به خبرنگار «جوان» می‌گوید: «بنیاد شهید به عنوان متولی ایثارگران باید با نگاه تحولی و نگاه بزرگوارانه‌ای به این قشر توجه کند، چراکه این عزیزان با مشکلات مختلفی مواجه هستند. همچنین دولت باید مصوبات قانونی مجلس را به درستی اجرا کند و به این قشر دلسوز و فداکار بیش از پیش توجه داشته باشد و با شتاب بیشتری در جهت رفع نیاز‌ها و کمبودهایشان قدم بردارد.»
او ادامه می‌دهد: «مسائل معیشت ایثارگران و دریافتی ماهانه آن‌ها که بسیار ناقص است، از اصلی‌ترین گلایه مطرح شده از سوی آن‌ها است، زیرا که با دریافتی‌های ناقص، گذران زندگی برای آن‌ها و خانواده‌هایشان سخت است.»
موسوی اظهار می‌دارد: «زیرساخت‌ها می‌تواند فراهم شود و بخشی از آن هم فراهم شده‌است، اما در مدیریت‌ها ما به مشکل بر‌می‌خوریم؛ مثلاً اگر ایثارگر که قطع نخاع یا قطع دست و پا است یا شیمیایی است، آیا ماهانه پرداختی‌های آن‌ها از آن‌ها صیانت می‌کند؟!»
سخنگوی فراکسیون ایثارگران درباره گلایه ایثارگران مبنی بر عدم افزایش حق پرستاری اظهار می‌دارد: «افزایش حق پرستاری، حق قانونی ایثارگران است که متأسفانه براساس قانون اعمال نشده‌است. به طور حتم شأن ایثارگران ما بالاتر از این چیز‌ها است و باید به آن‌ها رسیدگی بیشتری شود. البته آقای قاضی‌زاده هاشمی، رئیس بنیاد شهید به تازگی گفته در حال پیگیری مشکلات مطرح شده از سوی ایثارگران است و امیدواریم به زودی این موارد حل شود.»
به گفته موسوی، اگر ماده ۵۴ قانون جامع خدمات رسانی به ایثارگران به درستی آنچه در سال ۸۹ به تصویب رسیده‌است، اجرا می‌شد، یقیناً بخش عمده‌ای از مشکلات ایثارگران حل شده‌بود.
او در پاسخ به این سؤال که چه زمانی قوانین مصوب در خصوص ایثارگران به درستی اجرا خواهد شد، می‌گوید: «مجلس از ابتدای سال تاکنون پیگیر اجرای مصوبات قانونی ایثارگران بوده‌است. نمی‌توانم زمان مشخصی را اعلام کنم، اما به صورت جدی پیگیر این موضوع هستیم و امیدواریم که زودتر انجام شود.»
اظهارات این نماینده مجلس در حالی مطرح می‌شود که توقع ایثارگران از مجلس نیز نظارت پس از تصویب قوانین است. این انتظار می‌رود با توجه بیشتر نمایندگان مجلس و مدیران دولتی در این زمینه، مشکلات ایثارگران به زودی حل شود تا آن‌ها بتوانند با آرامش خاطر بیشتری به زندگی خود ادامه دهند.
منبع: روزنامه جوان
