ولادت حضرت محمد(ص)

راه شلمچه- محمدرضا سابقی؛ تردیدی نیست که شناخت ابعاد شخصیت عظیم وآسمانی پیامبر اکرم (ص) هرگز برای ما میسور نیست و گستره دانش آدمی به کرانه وجودش نخواهد رسید و یقینا" عقاب اندیشه را یارای پرکشیدن بر قله عظمت و رفعت او نیست.

حضرت محمد(ص) آئینه ی تمام نمای جمال وجلال  خداوند ذوالجلال است و پروردگار بزرگ که آفریدگار همه زیبایی هاست در کتاب کریمش ، به تعریف وتحسین این پیامبر برگزیده پرداخته و او را مایه ی رحمت برای همه جهانیان   ودارای خلق عظیم معرفی کرده است. اگرچه عقل از ادراک و زبان از توصیف وقلم از ترسیم سیره و سیمای محمد مصطفی(ص) عاجز است.

اما از آنجا که آن خورشیدعالم تاب، اسوه ی زیبا و الگوی کامل انسانیت است، باید در کسب معرفت و محبت ودلدادگی به شمع وجودش  تلاش کرد.

براین اساس صحیفه دل و گوش جان را به کلام شیوای امام علی(ع) می‌سپاریم که تربیت شده مکتب پیامبر(ص) و پرورش یافته دامن پرمهرش می‌باشد وآنچنان فضیلت‌ها و کمالات شخصیتی و وجودی پیامبر در جان او شکل گرفته است. که خداوند او را جان پیامبر (ص) معرفی کرده و از این رهگذر اشارتی نیز برای کسانی داشته باشیم که گاه از سر غفلت، شخصیت و عظمت آن امام عزیز وآن خورشید ولایت را همتای پیامبر(ص) دانسته در حالیکه حضرت رسول اکرم(ص) از دیدگاه امیرالمؤمنین(ع) چنان عظمت روحی و معنوی دارد که هرگاه نام پیامبراکرم و یاد او را به میان می‌آورد با شیواترین ادبیات و زیباترین کلمات به تعظیم و ستایش آن حضرت پرداخته و ابعاد شخصیتش را با حالتی سرشار از عشق و ایمان وخضوع بیان می‌کند.

از آنجا که بیشترین سخنان امیرالمؤمنین(ع) درباره ابعاد شخصیت پیامبر اکرم(ص) در نهج البلاغه شریف و در ضمن خطبه‌هاونامه‌ها بیان شده است. در این مجال به وسع اندک خویش به توصیف شخصیت الهی رسول خدا(ص) از زبان امام علی(ع) در نهج البلاغه می‌پردازم...

امیرالمؤمنین(ع) خود را پرورش یافته مکتب پیامبراکرم(ص) می‌داند و شکل گیری شخصیت وکمالات وجودی خود را مرهون تربیت پیامبر(ص) می‌داند.

آن حضرت در خصوص دوران طفولیت و چگونگی رشد شخصیت و شکل‌گیری فضیلت‌های اخلاقی و انسانی خود در دامن پرمهر پیامبراکرم(ص) می‌فرمایند: شما موقعیت مرا نسبت به رسول خدا(ص) درخویشاوندی نزدیک و در مقام و منزلت ویژه می‌دانید. 

رسول الله(ص) مرا در دامن خویش می‌نشاند در حالیکه کودک بودم و در آغوش پرمهر خود می‌گرفت و بوی پاکیزه الهی و دل انگیز خود را به من می بویانید. وگاهی غذا را لقمه لقمه در دهانم می‌گذارد.

ایشان هرگز و هیچگاه دروغی در گفتارم و اشتباهی در کردارم نیافت. و من همواره با پیامبر(ص) بودم چونان فرزند که همواره با مادر است. آن بزرگوار هر روز نشانه‌ی تازه‌ای از اخلاق  نیکو و زیبایش را برایم آشکار می‌فرمود و به من فرمان می‌داد که به او اقتدا نمایم.

آن حضرت(ع) می فرمایند: «پیامبراکرم بهترین آفریدگان درخردسالی و طفولیت و نجیب‌ترین و بزرگوارترین انسانها در سن جوانی و کمال است، و قرارگاه  پیامبر(ص) بهترین قرارگاه و خاندان او شریف ترین پایگاه است. در معدن کرامت و بزرگواری و مهدهای عفت و پاکیزگی رشد کرد.. دلهای نیکوکاران شیفته‌ی او گشته و توجه چشم‌ها به سوی اوگردید و خداوند مهربان به برکت وجود مقدس او کینه‌ها را مدفون و آتش خصومتها را خاموش نمود.»

این جمله‌ی امام علی(ع) که می فرمایند: دلهای نیکوکاران شیفته‌ی اوگشته و توجه چشم‌ها به سوی اوگردید ، بارقه‌ی امید را در دل ما ایجاد می‌کند حالا که خداوند به لطف و بزرگواری خود برما منت نهاده و محبت و عشق حضرت محمد(ص) را در دل ما قرار داده، شاید مارا از زمره ابرار و نیکان قلمداد فرموده و این فضل و عنایت را برما ارزانی داشته که دل مرده‌ی ما را به حیات محبت او زنده و چشم دل را به جمال سیمای ملکوتیش روشن سازد.. (ان شاءالله)