به گزارش راه شلمچه، دهمین دوره مجلس شورای اسلامی از هشتم خرداد ۱۳۹۵ رسماً آغاز شد و امروز 31 اردیبهشت 99 رسما به کار خود پایان دادند. انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی در هفتم اسفند ۱۳۹۴ برگزار شده بود.
ریاست مجلس دهم نیز بر عهده علی لاریجانی بود و او که قدرت بیش از حدی داشت به نمونه بارزی از یک «مجلس تک نفره» تبدیل شده بود. شاید یکی از دلایلی که لاریجانی صاحب قدرت شده بود سراغ نمایندگانی را باید گرفت که مجلس را به پاتوق دولتی‌ها تبدیل کرده بودند و بهترین ادعای این مورد استیضاح وزیری که بیش از زمان رأی اعتماد، رأی می‌آورد.
در باره مجلس دهم بسیار می‌شود بحث کرد و همه ناکارآمدی دولت را شریک مجلس دهم دانست و این بدان معنی نیست در دوره‌های گذشته پاک و منزه از هر عیبی بوده باشند اما دوره دهم مجلس شورای اسلامی در تصمیمات مهم عاجز بودند و در بدترین شرایطی که مجلس باید در بحران‌ها خودی نشان دهد اما متأسفانه آنقدر پرحاشیه ظاهر می‌شد که خود بحران را افزایش می‌داد.
نطق‌های نمایندگانی که تیتر تاپ بی‌بی‌سی می‌شد از تریبون مجلس شورای اسلامی مخابره می‌شد و دغدغه‌های نمایندگانی که توهین به شورای نگهبان را احساس دینی می‌دانستند که وجدان‌شان را قانع کنند! یا نطق نماینده دیگری که رفتن زنان به ورزشگاه مردان را یک پیروزی و دستاوردی بزرگ می‌دو انست و فریاد می‌زد؛ آزادی به آزادی رسید! یعنی دغدغه اول مردم را ورود دختران به ورزشگاه مردان و برپایی کنسرت می‌دانستند اما در مقابل وزرایی که مخالف مسکن جوانان و اقشار کم درآمد جامعه بودند را سکوت می‌کردند و یا در مقابل تصمیمات وحشتناک دولتی که باعث تورم افسارگسیخته و یا باعث رانت‌های میلیاردی سواستفاده‌کنندگان می‌شدند نه احساس دین می‌کردند و نه لب به شکایت باز می‌کردند.
مجلس دهم آنقدر حاشیه‌های ریز و درشتی داشت که با پایان این دوره شاید موج مثبتی به کشور وارد شود و امید به جامعه باز گردد و در انتظار مجلسی باشند که بوی انقلاب و بوی خدمت دهد تا شاید مجلس انقلابی که در رأس امور قرار گیرد.
مجلسی که در روزهای پایانی آن هفتاد و پنج نماینده‌اش صلاحیت حضور در دور بعد را نداشته باشند و فقط 56 نفر از 173 نفر شرکت کننده انتخابات مجلس یازدهم موفق به کسب آرا می‌‌شوند نشانگر عملکرد ضعیف مجلسی است که به وکیل‌الدوله‌های دولت خطاب می‌گیرند.
مجلسی که با موج و شور پوچ «تکرار می کنم» شکل گرفته باشد اما بعد از رخ نمایی واقعیت آن، همه و حتی خود صاحب ویدئوی تکرار هم جرات دفاع از آنها و فراکسیون برجسته آن یعنی «امید» را به خود نداشته باشد قصه این مجلس بسیار ماجرا دارد.
